Bernisse
VAREND ERFGOED KM AMS BERNISSE
Historie 1954-1994
De Bernisse M927-Spa]
We hebben onderzoek gedaan naar de geschiedenis van de Bernisse en hebben ook enkele houtscheepmakers gevonden die nog op dit schip hebben gewerkt op Boelwerf.
Historie 1954-1994
De Bernisse M927-Spa]
We hebben onderzoek gedaan naar de geschiedenis van de Bernisse en hebben ook enkele houtscheepmakers gevonden die nog op dit schip hebben gewerkt op Boelwerf.
M927-Spa zoals hij er nu uitziet (AMS60 - Bernisse)
De Bernisse is een houten kustmijnenveger klasse AMS 60 (Adjudant class motor Mine Sweeper.), type MSC (Mine Sweeper Coastal) en is gebouwd op Boelwerf naar analogie van in de VS gebouwde zusterschepen. Van dit type schepen zijn er sinds het begin van WOII wereldwijd zo’n 300 gebouwd waarvan het overgrote deel in de jaren 50.
Deze mijnenvegers werden na WOII ingezet om de kustwateren hier bij ons mijnenvrij te maken. De Nederlandse Marine en de Belgische Zeemacht werkten hierbij nauw samen. De Nederlandse Marine ontving tussen 1953 en 1954, 14 mijnenvegers. De Belgische zeemacht kreeg in dezelfde periode 26 stuks (M910 - M935). In Nederland werden zij bekend als de Beemsterklasse.
Mutual Defense Assistance Plan (MDPA)
Het grote Marshallplan (hulpprogramma van de VS) voor de heropbouw van de door de oorlog getroffen Europese landen was een financieel hulpprogramma. Daarnaast werd door de Verenigde Staten het MDPA opgezet. Dit was een soort militaite Marshallhulp, een programma dat er in voorzag om militaire goederen en technische te leveren aan de Europese landen na de oorlog. Nederland ontving dus 14 mijnenvegers. De meeste van deze mijnenvegers werden gebouwd in de VS maar gezien de grote aantallen zijn er, onder Amerikaans toezicht, ook gebouwd op Europese werven
Van de 26 kustmijnenvegers voor de Belgische zeemacht werden er 4 gebouwd op Boelwerf in Temse (M926 Mechelen, M927-Spa, M928-Stavelot, M929-Heist) en 4 op de Beliard-Crigh ton & Cº Werf in Oostende (M930-Rochefort, M931-Knokke, M932-Nieuw.poort, M933-Koksijde). Alle mijnenvegers hadden dus namen van Belgische steden, mooi verdeeld over de 2 landsdelen.
De M927-Spa, gebouwd op Boelwerf, is hiervan het enig overgebleven schip en heet nu ‘Bernisse’.
Tewaterlating
Voor Boelwerf betekende deze order van 4 mijnenvegers, werkverschaffing voor 400 man gedurende 1,5 jaar.
De kiellegging van de M927-Spa vond plaats in juni 1953. Het schip werd, feestelijk bevlagd, te water gelaten op maandag 21 juni 1954 om 20u15. De muziekkapel van de 11e brigade zorgde voor de muzikale noot. Z.E.H. Luystermans, deken van Temse, zegende het schip voor een behouden vaart.
Mevrouw Spinoy, echtgenote van de minister van landsverdediging, aanvaardde het meterschap en mocht het lintje doorhakken met het traditionele bijltje. De fles champagne sloeg stuk tegen de boeg, waarna de stutbalken werden verwijderd en het schip op de met vet en bruine zeep bestreken stapelbalken de Schelde in gleed. Dit alles in aanwezigheid van heel wat eregasten.
Deze mijnenvegers werden na WOII ingezet om de kustwateren hier bij ons mijnenvrij te maken. De Nederlandse Marine en de Belgische Zeemacht werkten hierbij nauw samen. De Nederlandse Marine ontving tussen 1953 en 1954, 14 mijnenvegers. De Belgische zeemacht kreeg in dezelfde periode 26 stuks (M910 - M935). In Nederland werden zij bekend als de Beemsterklasse.
Mutual Defense Assistance Plan (MDPA)
Het grote Marshallplan (hulpprogramma van de VS) voor de heropbouw van de door de oorlog getroffen Europese landen was een financieel hulpprogramma. Daarnaast werd door de Verenigde Staten het MDPA opgezet. Dit was een soort militaite Marshallhulp, een programma dat er in voorzag om militaire goederen en technische te leveren aan de Europese landen na de oorlog. Nederland ontving dus 14 mijnenvegers. De meeste van deze mijnenvegers werden gebouwd in de VS maar gezien de grote aantallen zijn er, onder Amerikaans toezicht, ook gebouwd op Europese werven
Van de 26 kustmijnenvegers voor de Belgische zeemacht werden er 4 gebouwd op Boelwerf in Temse (M926 Mechelen, M927-Spa, M928-Stavelot, M929-Heist) en 4 op de Beliard-Crigh ton & Cº Werf in Oostende (M930-Rochefort, M931-Knokke, M932-Nieuw.poort, M933-Koksijde). Alle mijnenvegers hadden dus namen van Belgische steden, mooi verdeeld over de 2 landsdelen.
De M927-Spa, gebouwd op Boelwerf, is hiervan het enig overgebleven schip en heet nu ‘Bernisse’.
Tewaterlating
Voor Boelwerf betekende deze order van 4 mijnenvegers, werkverschaffing voor 400 man gedurende 1,5 jaar.
De kiellegging van de M927-Spa vond plaats in juni 1953. Het schip werd, feestelijk bevlagd, te water gelaten op maandag 21 juni 1954 om 20u15. De muziekkapel van de 11e brigade zorgde voor de muzikale noot. Z.E.H. Luystermans, deken van Temse, zegende het schip voor een behouden vaart.
Mevrouw Spinoy, echtgenote van de minister van landsverdediging, aanvaardde het meterschap en mocht het lintje doorhakken met het traditionele bijltje. De fles champagne sloeg stuk tegen de boeg, waarna de stutbalken werden verwijderd en het schip op de met vet en bruine zeep bestreken stapelbalken de Schelde in gleed. Dit alles in aanwezigheid van heel wat eregasten.
Tewaterlating in Oostende van M930 met premier Achiel Van Acker in 1955
|
|
Krantenartikel De Zweep, M927, op de langshelling, tijdens de stapelloop tewaterlating
Boelwerf
Een fragment uit de speech van George Van Damme (grote baas van Boelwerf, na de oorlog) die veel respect had voor zijn werklieden: “...mag ik hierbij nog onderlijnen hoezeer onze werklieden genot vinden in het uitoefenen van de houtbewerking: de stiel zit bij hen in het bloed en is als laaide de voorvaderlijke behendigheid weer op wanneer ze dit levendig materiaal omscheppen tot schip...” In het archief vonden we ook nog een lijst met dranken en rookwaren die verbruikt werden op deze tewaterlating. Er werden behoorlijk wat sigaren genuttigd: 138 Corona's de Salon, 25 senator Excellent. Ook Amerikaanse sigaretten konden niet ontbreken gezien de relatie van dit schip met de VS. In 1978 kreeg het schip een andere functie, het werd opgebouwd tot transportschip voor munitie en wapensensoren en kreeg een andere naam, nl. A963-Spa. Het schip bleef in dienst tot 1993 en werd nadien verkocht. De Stichting Paradijsvogel uit Rotterdam kocht het schip aan in 1997 en heeft het inmiddels prachtig gerestaureerd. Wat later kreeg het zijn huidige naam AMS 60-Bernisse naar het gelijknamige dorp nabij Rotterdam. Voor zover wij hebben kunnen achterhalen is de Bernisse het enige nog varend schip van dit type in Europa. De laatste verwezenlijking van de stichting is de restauratie van een 40 mm Bofors AA luchtdoelkanon. Eenzelfde soort geschut dat origineel op de M927-Spa heeft gestaan. Het werd in primeur in Temse getoond.
Scheepsbouwers
We zijn ook op zoek gegaan naar scheepsbouwers die nog aan dit schip gewerkt hebben. We hadden een gesprek met Gilbert Van Mullem en Roger van Kerkhove, 2 houtscheepmakers van toen, nu prille tachtigers. Beiden zijn op 14-jarige leeftijd beginnen werken op Boelwerf aan het begin van WOII. Toen was er volop werk in de scheepsbouw omdat Boelwerf verder werkte voor de Duitse bezetter, al was dat onder Frans Boel eerder schoorvoetend. Ze hebben ‘Franske Boel’, Boelbaas en burgemeester van Temse, nog gekend: ‘hij was nogal impulsief, hij kon je op staande voet ontslaan en vooraleer je de poort bereikte al terug in dienst nemen’.
Een fragment uit de speech van George Van Damme (grote baas van Boelwerf, na de oorlog) die veel respect had voor zijn werklieden: “...mag ik hierbij nog onderlijnen hoezeer onze werklieden genot vinden in het uitoefenen van de houtbewerking: de stiel zit bij hen in het bloed en is als laaide de voorvaderlijke behendigheid weer op wanneer ze dit levendig materiaal omscheppen tot schip...” In het archief vonden we ook nog een lijst met dranken en rookwaren die verbruikt werden op deze tewaterlating. Er werden behoorlijk wat sigaren genuttigd: 138 Corona's de Salon, 25 senator Excellent. Ook Amerikaanse sigaretten konden niet ontbreken gezien de relatie van dit schip met de VS. In 1978 kreeg het schip een andere functie, het werd opgebouwd tot transportschip voor munitie en wapensensoren en kreeg een andere naam, nl. A963-Spa. Het schip bleef in dienst tot 1993 en werd nadien verkocht. De Stichting Paradijsvogel uit Rotterdam kocht het schip aan in 1997 en heeft het inmiddels prachtig gerestaureerd. Wat later kreeg het zijn huidige naam AMS 60-Bernisse naar het gelijknamige dorp nabij Rotterdam. Voor zover wij hebben kunnen achterhalen is de Bernisse het enige nog varend schip van dit type in Europa. De laatste verwezenlijking van de stichting is de restauratie van een 40 mm Bofors AA luchtdoelkanon. Eenzelfde soort geschut dat origineel op de M927-Spa heeft gestaan. Het werd in primeur in Temse getoond.
Scheepsbouwers
We zijn ook op zoek gegaan naar scheepsbouwers die nog aan dit schip gewerkt hebben. We hadden een gesprek met Gilbert Van Mullem en Roger van Kerkhove, 2 houtscheepmakers van toen, nu prille tachtigers. Beiden zijn op 14-jarige leeftijd beginnen werken op Boelwerf aan het begin van WOII. Toen was er volop werk in de scheepsbouw omdat Boelwerf verder werkte voor de Duitse bezetter, al was dat onder Frans Boel eerder schoorvoetend. Ze hebben ‘Franske Boel’, Boelbaas en burgemeester van Temse, nog gekend: ‘hij was nogal impulsief, hij kon je op staande voet ontslaan en vooraleer je de poort bereikte al terug in dienst nemen’.
|
Roger herinnert zich ook nog de sabotage op de werf van o.m. een stapelloop waarbij een schip bleef ‘steken’ op de helling waardoor het niet te water kon gaan. Er werden dan massaal vingerafdrukken genomen en ondervragingen gehouden door de Duitsers. Dat was niet om te lachen. Na de dood van Frans Boel in 1943 kwam Jef Boel aan het roer, die collaboreerde wel met de Duitsers. Roger herinnert zich nog dat Jef Boel het cokesvuurtje waar de arbeiders zich aan warmden in de winter omver stampte met de mededeling dat hun kameraden aan het Oostfront het ook koud hadden en dat ze beter daar aan zouden denken.
|
Roger van Kerkhove
|
Gilbert Van Mullem
|
Roger is zoals zovelen begonnen bij de klinkers als nagelheetmaker, Gilbert begon aan de ponsmachine. Beiden hebben vroegtijdig gehoorschade opgelopen door het vele lawaai, ‘een cadeautje van de werf ’. Nadien werden ze na een opleiding als schrijnwerker, collega’s als houtscheepmakers. Deze vaklui bouwden houten schepen waaronder het gekende opleidingszeiljacht ‘Zenobe Gramme’, dat nog altijd vaart, en ook de kustmijnenvegers waaronder M927- Spa (Bernisse). Boelwerf Temse bouwde heel wat schepen voor Rusland en heeft zijn groei kort na de oorlog voor een deel hieraan te danken.
|
|
Op hetzelfde moment werden de Amerikaanse kustmijnenvegers waaronder de Bernisse gebouwd onder toezicht van Amerikaanse technici in dienst van de US Navy. In volle koude oorlog was er dus wel wat zenuwachtigheid te bespeuren. De veiligheidsmaatregelen waren dan ook streng. Gilbert en Roger hadden een speciale pas nodig om deze schepen te betreden. Er mochten geen foto’s genomen worden en er was constant bewaking van de politie. Gilbert vertelt met fierheid over zijn werk op de Zaat. Hij legt uit hoe de mijnenvegers gebouwd werden: eerst de buitenkiel, dan de spanten en vervolgens de binnenkiel. In de kiel werd ook lood gegoten zodat het zwaartepunt naar beneden kwam te liggen. De machinekamer was een plezier om aan te werken, zegt hij. Alles paste precies, veel ruimte was er niet over. ‘Op de Zaat was ik altijd 100% met mijn vak bezig, andere dingen interesseerden me niet’. Af en toe liep het ook wel eens mis door een verkeerde berekening waardoor planken te kort waren.
|
Gilbert Van Mullem met de schaafmachine tijdens het repareren van de sleden in het ‘sledenkot’
|
Op een gegeven moment was er een mijnenveger die water maakte. Gilbert moest enkele dagen naar Oostende om de oorzaak van het lek te onderzoeken maar kon niets vinden, althans niet aan het houtwerk. Uiteindelijk bleken er gaatjes te zitten in het brons rond de schroef, een gietfout in de gieterijen in Luik waar het brons gegoten werd.
Averij
In 1959 liep de M927-Spa zware averij op bij een ongeval in de Antwerpse haven waarbij het anker van een ander schip werd uitgegooid en terechtkwam op de lager gelegen voorsteven van de Spa die aan het aanmeren was. Het schip moest terug naar de Boelwerf voor herstellingen.
Er zijn toen verschillende foto’s genomen.
Averij
In 1959 liep de M927-Spa zware averij op bij een ongeval in de Antwerpse haven waarbij het anker van een ander schip werd uitgegooid en terechtkwam op de lager gelegen voorsteven van de Spa die aan het aanmeren was. Het schip moest terug naar de Boelwerf voor herstellingen.
Er zijn toen verschillende foto’s genomen.
|
|
Het bijkappen van de spanten Roger Van Kerkhove poseert
rechtsonder Roger Van Kerkhove op de M927-Spa in 1959
rechtsonder Roger Van Kerkhove op de M927-Spa in 1959
Houtscheepsmakers
Een belangrijke job voor houtscheepmakers was het werken aan de houten sleden van de scheepshellingen voor en na tewaterlatingen. Een stapelloop was altijd een spannend moment, vertelt Roger. Hij herinnert zich nog levendig het fluitsignaal van hoofdingenieur Frank Van Dijcke, die zich op de brug van het schip bevond, waarna het schip afliep, en gracieus de Schelde in gleed.
Dit gebeurde altijd bij hoogwater, net vooraleer het water terug afging. Dit moment noemt men het wassend water, wat eigenlijk stilstaand water is. Een feestelijk moment met veel eregasten en champagne. Roger moest vaak ook vlaggetjes ophangen en tijdens de stapelloop de vlag onthullen die de naam van het schip bedekte. Kort na de oorlog kreeg hij per abuis in het magazijn de verkeerde vlaggetjes mee en zonder dat hij er erg in had hingen er ook Duitse vlaggetjes tussen, toen kreeg hij serieus tegen zijn voeten! Roger herinnert zich ook een voorval in 1956 wanneer een Russisch schip werd te water gelaten terwijl op hetzelfde moment een volksopstand in Budapest bloedig werd neergeslagen door Russische troepen. Van feestgedruis was er toen geen sprake in Temse. Internationaal nieuws had dus ook consequenties voor Boelwerf. Roger ging op brugpensioen in 1984, Gilbert in 1985, net voor de zwanenzang van Boelwerf.
Een belangrijke job voor houtscheepmakers was het werken aan de houten sleden van de scheepshellingen voor en na tewaterlatingen. Een stapelloop was altijd een spannend moment, vertelt Roger. Hij herinnert zich nog levendig het fluitsignaal van hoofdingenieur Frank Van Dijcke, die zich op de brug van het schip bevond, waarna het schip afliep, en gracieus de Schelde in gleed.
Dit gebeurde altijd bij hoogwater, net vooraleer het water terug afging. Dit moment noemt men het wassend water, wat eigenlijk stilstaand water is. Een feestelijk moment met veel eregasten en champagne. Roger moest vaak ook vlaggetjes ophangen en tijdens de stapelloop de vlag onthullen die de naam van het schip bedekte. Kort na de oorlog kreeg hij per abuis in het magazijn de verkeerde vlaggetjes mee en zonder dat hij er erg in had hingen er ook Duitse vlaggetjes tussen, toen kreeg hij serieus tegen zijn voeten! Roger herinnert zich ook een voorval in 1956 wanneer een Russisch schip werd te water gelaten terwijl op hetzelfde moment een volksopstand in Budapest bloedig werd neergeslagen door Russische troepen. Van feestgedruis was er toen geen sprake in Temse. Internationaal nieuws had dus ook consequenties voor Boelwerf. Roger ging op brugpensioen in 1984, Gilbert in 1985, net voor de zwanenzang van Boelwerf.
Op de bovenstaande pagina onder de kop Averij staat een foto van drie mannen bij een schip, met gereedschap in handen. De tekst zegt: “Het bijkappen van de spanten…”. De foto is duidelijk geposeerd maar ze zijn zeker niet bezig met spanten kappen – daar komt veel groter gereedschap bij te pas. De man op de voorgrond heeft en breeuwhamer in de hand en hoewel het breeuwijzer in zijn andere hand niet goed te zien is (het kan best een beitel zijn), wordt een breeuwhamer uitsluitend voor breeuwen gebruikt. Dat is het inhameren van breeuwsel, een mengsel van werk (uitgeplozen touw, bij voorkeur hennep) en pek, in de kieren tussen de gangen van de huid of tussen de planken van het bovendek om ze waterdicht te maken.
Taco Nolf
Taco Nolf
Met dank aan
Speciale dank aan Gilbert Van Mullem, Roger Van Kerkhove, Luc en Monique Engels, Rudi Scheers, archief gemeente Temse en Jan Venema.
Lieven Muësen
Speciale dank aan Gilbert Van Mullem, Roger Van Kerkhove, Luc en Monique Engels, Rudi Scheers, archief gemeente Temse en Jan Venema.
Lieven Muësen
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Historie 1995 - 2016
Buitendienststelling
In 1995 wordt de Spa buiten dienst gesteld door de Belgische Zeemacht en verkocht aan een groep particulieren.
De nieuwe eigenaars, vijf idealisten, willen met het schip walvissen observeren. De voormalige Spa vindt een ligplaats te Willebroek, nabij Antwerpen, ter hoogte van de spoorwegbrug.
Iedereen loopt dit schip altijd achteloos voorbij, maar eind januari 1996 komt het plotseling in de belangstelling te staan omdat het in aanvaring was gekomen met een sluisdeur, een lek in de machinekamer kreeg en de toenmalige eigenaren het ruim zonder meer leegpompten in de Vaart. Het gevolg was een forse olievervuiling. Het werd in België nationaal nieuws en meteen kende iedereen het afgedankte oorlogsschip van de Belgische Zeemacht. De olievervuiling en de daarmee gepaard gaande moeilijkheden hebben de eigenaren doen inzien dat zij met het schip verder niets konden uitrichten. Zij zetten het daarop weer te koop
Inmiddels heeft een aantal Nederlandse oud marinemannen die allen in Nieuw Guinea gediend hadden weer contact met elkaar gekregen. Ze zijn nog steeds vervuld van hun diensttijd en de armoede die zij daar tegenkwamen. Wie het oppert is niet bekend maar op een zeker moment ontstaat het plan om een stichting op te richten die ten doel heeft een weeskinderproject in Nieuw Guinea geldelijk te gaan ondersteunen.
De enthousiaste mannen willen geld gaan inzamelen met behulp van een schip waarmee zij een promotiecampagne willen gaan houden.
Oprichting stichting
Op 2 september 1994 komt de stichting tot stand. Als naam wordt gekozen voor “Stichting Paradijsvogel”, met een link naar het nationale symbool van Nieuw Guinea. De eerste gelden worden door de mannen zelf bijeengebracht, onder meer door renteloze leningen te verstrekken. Daarna wordt een grote loterij gehouden en allerlei andere activiteiten georganiseerd tot er genoeg geld is om te gaan uitkijken naar een schip. Als oud marineman zijn zij op de hoogte van het feit dat de voormalige Spa ligt te rotten in België.
Koop van het schip
Eind februari 1997 komt de SPA in handen van de "Stichting Paradijsvogel". Er is niet meer precies te achterhalen wat er voor het schip werd betaald maar insiders spreken over een bedrag van 60.000 gulden! De mouwen worden opgerold en het inmiddels sterk verwaarloosde schip word herdoopt als “Paradijsvogel”. Eenmaal aan boord blijkt dat er nog wel het een en ander gesleuteld moest worden om het schip vaarklaar te maken.
Vertrek naar Nederland
Eind juni 1997 is het schip provisorisch opgeknapt en wordt de reis van Willebroek in België naar Rotterdam aanvaard.
De technische problemen lijken in eerste instantie overwonnen, maar als het schip richting Rotterdam vaart, zijn de problemen aan het koelsysteem en technische mankementen aan de motoren groter dan verwacht. Ondanks testen en proefdraaien vooraf aan de tocht verloopt de reis niet vlot. Het schip had toch te lang stilgelegen!
Na de eerste vaardag moet het schip op de hoogte van Bruinisse, buitengaats, twee dagen ten anker gaan.
Het eten raakt op, het water klotst in de ruimen en uiteindelijk moet de assistentie van een sleepboot worden ingeroepen. Tegen een schappelijk prijsje brengt de sleper de Paradijsvogel naar Rotterdam waar het tenslotte in haar nieuwe thuishaven, de
Bornissehaven, wordt afgemeerd.
Eerste thuishaven
In de jaren die volgen wordt erg veel tijd en energie gestoken in het reviseren van de originele motoren, het verhelpen van allerlei technische problemen en het installeren van navigatieapparatuur. Bovendien wordt de buitenkant van het schip flink onderhanden genomen. De patrijspoorten in de stuurhut worden vervangen door grote ramen; er wordt veel gesloopt en met name koperen leidingen en kabels die niet meer nodig zijn worden er uitgehaald en verkocht. In die tijd is er bijna niet gevaren.
Eerste proefvaart
In september 1999 wordt de eerste proefvaart gemaakt van de Bornissehaven naar
de Leuvehaven in Rotterdam. Daar neemt het schip deel aan de Wereldhavendagen.
Op 1 juni 2000 volgt de 2e proefvaart. De reis gaat van Rotterdam, via Scheveningen en IJmuiden naar Lelystad en weer terug naar Rotterdam.
In Scheveningen is het vlaggetjesdag en wordt er afgemeerd langszij de grote broer, de ex mijnenveger Mercuur . Er is veel belangstelling.
Op 5 juni 2000 komt het schip in Lelystad aan. Het schip ligt prachtig aan de kust van het Markermeer naast de H.M. Harlingen, een operationele mijnenveger.
De herstelwerkzaamheden vorderen gestaag en in augustus meert de Paradijsvogel weer af in de Bornissehaven waar de restauratie met man en macht wordt voortgezet.
Omdat het schip hard aan een dokbeurt toe is wordt in 2001 contact gezocht met het historische Jan Blankendok in Hellevoetsluis waar het onderwaterschip in ruim een maand tijd wordt opgeknapt en de schroeven worden hersteld die wat schade hadden opgelopen in de Bornissehaven.
Naar Hellevoetsluis
Na lang onderhandelen met het gemeentebestuur krijgt de Paradijsvogel tijdelijk ligplaats in Hellevoetsluis.
Inmiddels is het oude bestuur van de stichting opgestapt. Er waren ruzies, verdachtmakingen en het plan om met dit oude en onbetrouwbare schip naar Nieuw Guinea te gaan had men inmiddels al laten varen. De club valt uit elkaar maar met behulp van een nieuw stelletje enthousiastelingen vindt er een doorstart plaats. Wel wordt de doelstelling gewijzigd. Vrijwel al het geld dat door donateurs en sponsors wordt opgebracht wordt besteed aan de restauratie van het schip en Nieuw Guinea verdwijnt langzamerhand achter de horizon.
Steeds meer worden nautische evenementen bezocht waarbij een behoorlijke vergoeding wordt gevraagd voor de brandstofkosten en ook winst wordt gemaakt door publiek tegen betaling het schip te laten bezichtigen.
Vooral België, het moederland omarmt het schip met enorm enthousiasme en met name het jaarlijks terugkerend evenement “Oostende voor Anker” levert genoeg geld op om weer in de wintermaanden verder te kunnen met de restauratie.
Naamswijziging
Bij het aanschrijven van organisaties om een evenement bij te kunnen wonen, blijkt de naam “Paradijsvogel” regelmatig verkeerde associaties op te wekken. Men verwacht een partyship of een sexboot en ook bij het melden via de marifoon lijken we geen serieuze indruk te maken.
Bij het zoeken naar een andere naam wordt aansluiting gezocht bij het type mijnenvegers van deze klasse in Nederland. Deze klasse, waarvan de Koninklijke Marine er 14 in gebruik had stond bekend als de “Beemsterklasse”. Alle schepen kregen een naam van een stad of dorp beginnend met de B. De Beemster was de eerste in de rij. Daarna volgden de Bedum, Brielle, Bruinisse enzovoort.
Al deze schepen waren inmiddels buiten dienst maar de traditie verbiedt om gebruik te maken van een reeds gebruikte naam.
Omdat we ligplaats hebben in Hellevoetsluis wordt gekozen voor de naam van een aangrenzend dorp, Bernisse.
In 2002 wordt de Paradijvogel door de Burgemeester van Bernisse herdoopt tot Bernisse.
Buitendienststelling
In 1995 wordt de Spa buiten dienst gesteld door de Belgische Zeemacht en verkocht aan een groep particulieren.
De nieuwe eigenaars, vijf idealisten, willen met het schip walvissen observeren. De voormalige Spa vindt een ligplaats te Willebroek, nabij Antwerpen, ter hoogte van de spoorwegbrug.
Iedereen loopt dit schip altijd achteloos voorbij, maar eind januari 1996 komt het plotseling in de belangstelling te staan omdat het in aanvaring was gekomen met een sluisdeur, een lek in de machinekamer kreeg en de toenmalige eigenaren het ruim zonder meer leegpompten in de Vaart. Het gevolg was een forse olievervuiling. Het werd in België nationaal nieuws en meteen kende iedereen het afgedankte oorlogsschip van de Belgische Zeemacht. De olievervuiling en de daarmee gepaard gaande moeilijkheden hebben de eigenaren doen inzien dat zij met het schip verder niets konden uitrichten. Zij zetten het daarop weer te koop
Inmiddels heeft een aantal Nederlandse oud marinemannen die allen in Nieuw Guinea gediend hadden weer contact met elkaar gekregen. Ze zijn nog steeds vervuld van hun diensttijd en de armoede die zij daar tegenkwamen. Wie het oppert is niet bekend maar op een zeker moment ontstaat het plan om een stichting op te richten die ten doel heeft een weeskinderproject in Nieuw Guinea geldelijk te gaan ondersteunen.
De enthousiaste mannen willen geld gaan inzamelen met behulp van een schip waarmee zij een promotiecampagne willen gaan houden.
Oprichting stichting
Op 2 september 1994 komt de stichting tot stand. Als naam wordt gekozen voor “Stichting Paradijsvogel”, met een link naar het nationale symbool van Nieuw Guinea. De eerste gelden worden door de mannen zelf bijeengebracht, onder meer door renteloze leningen te verstrekken. Daarna wordt een grote loterij gehouden en allerlei andere activiteiten georganiseerd tot er genoeg geld is om te gaan uitkijken naar een schip. Als oud marineman zijn zij op de hoogte van het feit dat de voormalige Spa ligt te rotten in België.
Koop van het schip
Eind februari 1997 komt de SPA in handen van de "Stichting Paradijsvogel". Er is niet meer precies te achterhalen wat er voor het schip werd betaald maar insiders spreken over een bedrag van 60.000 gulden! De mouwen worden opgerold en het inmiddels sterk verwaarloosde schip word herdoopt als “Paradijsvogel”. Eenmaal aan boord blijkt dat er nog wel het een en ander gesleuteld moest worden om het schip vaarklaar te maken.
Vertrek naar Nederland
Eind juni 1997 is het schip provisorisch opgeknapt en wordt de reis van Willebroek in België naar Rotterdam aanvaard.
De technische problemen lijken in eerste instantie overwonnen, maar als het schip richting Rotterdam vaart, zijn de problemen aan het koelsysteem en technische mankementen aan de motoren groter dan verwacht. Ondanks testen en proefdraaien vooraf aan de tocht verloopt de reis niet vlot. Het schip had toch te lang stilgelegen!
Na de eerste vaardag moet het schip op de hoogte van Bruinisse, buitengaats, twee dagen ten anker gaan.
Het eten raakt op, het water klotst in de ruimen en uiteindelijk moet de assistentie van een sleepboot worden ingeroepen. Tegen een schappelijk prijsje brengt de sleper de Paradijsvogel naar Rotterdam waar het tenslotte in haar nieuwe thuishaven, de
Bornissehaven, wordt afgemeerd.
Eerste thuishaven
In de jaren die volgen wordt erg veel tijd en energie gestoken in het reviseren van de originele motoren, het verhelpen van allerlei technische problemen en het installeren van navigatieapparatuur. Bovendien wordt de buitenkant van het schip flink onderhanden genomen. De patrijspoorten in de stuurhut worden vervangen door grote ramen; er wordt veel gesloopt en met name koperen leidingen en kabels die niet meer nodig zijn worden er uitgehaald en verkocht. In die tijd is er bijna niet gevaren.
Eerste proefvaart
In september 1999 wordt de eerste proefvaart gemaakt van de Bornissehaven naar
de Leuvehaven in Rotterdam. Daar neemt het schip deel aan de Wereldhavendagen.
Op 1 juni 2000 volgt de 2e proefvaart. De reis gaat van Rotterdam, via Scheveningen en IJmuiden naar Lelystad en weer terug naar Rotterdam.
In Scheveningen is het vlaggetjesdag en wordt er afgemeerd langszij de grote broer, de ex mijnenveger Mercuur . Er is veel belangstelling.
Op 5 juni 2000 komt het schip in Lelystad aan. Het schip ligt prachtig aan de kust van het Markermeer naast de H.M. Harlingen, een operationele mijnenveger.
De herstelwerkzaamheden vorderen gestaag en in augustus meert de Paradijsvogel weer af in de Bornissehaven waar de restauratie met man en macht wordt voortgezet.
Omdat het schip hard aan een dokbeurt toe is wordt in 2001 contact gezocht met het historische Jan Blankendok in Hellevoetsluis waar het onderwaterschip in ruim een maand tijd wordt opgeknapt en de schroeven worden hersteld die wat schade hadden opgelopen in de Bornissehaven.
Naar Hellevoetsluis
Na lang onderhandelen met het gemeentebestuur krijgt de Paradijsvogel tijdelijk ligplaats in Hellevoetsluis.
Inmiddels is het oude bestuur van de stichting opgestapt. Er waren ruzies, verdachtmakingen en het plan om met dit oude en onbetrouwbare schip naar Nieuw Guinea te gaan had men inmiddels al laten varen. De club valt uit elkaar maar met behulp van een nieuw stelletje enthousiastelingen vindt er een doorstart plaats. Wel wordt de doelstelling gewijzigd. Vrijwel al het geld dat door donateurs en sponsors wordt opgebracht wordt besteed aan de restauratie van het schip en Nieuw Guinea verdwijnt langzamerhand achter de horizon.
Steeds meer worden nautische evenementen bezocht waarbij een behoorlijke vergoeding wordt gevraagd voor de brandstofkosten en ook winst wordt gemaakt door publiek tegen betaling het schip te laten bezichtigen.
Vooral België, het moederland omarmt het schip met enorm enthousiasme en met name het jaarlijks terugkerend evenement “Oostende voor Anker” levert genoeg geld op om weer in de wintermaanden verder te kunnen met de restauratie.
Naamswijziging
Bij het aanschrijven van organisaties om een evenement bij te kunnen wonen, blijkt de naam “Paradijsvogel” regelmatig verkeerde associaties op te wekken. Men verwacht een partyship of een sexboot en ook bij het melden via de marifoon lijken we geen serieuze indruk te maken.
Bij het zoeken naar een andere naam wordt aansluiting gezocht bij het type mijnenvegers van deze klasse in Nederland. Deze klasse, waarvan de Koninklijke Marine er 14 in gebruik had stond bekend als de “Beemsterklasse”. Alle schepen kregen een naam van een stad of dorp beginnend met de B. De Beemster was de eerste in de rij. Daarna volgden de Bedum, Brielle, Bruinisse enzovoort.
Al deze schepen waren inmiddels buiten dienst maar de traditie verbiedt om gebruik te maken van een reeds gebruikte naam.
Omdat we ligplaats hebben in Hellevoetsluis wordt gekozen voor de naam van een aangrenzend dorp, Bernisse.
In 2002 wordt de Paradijvogel door de Burgemeester van Bernisse herdoopt tot Bernisse.
|
Brand!
Als we aan het eind van 2004 met de bemanning en partners het vaarjaar gezellig afsluiten aan boord, valt plotseling het licht uit. Bij nader onderzoek blijkt de machinekamer in brand te staan. Vermoedelijk is kortsluiting de oorzaak. De brandweer heeft het vuur snel onder controle maar de schade is aanzienlijk. Na een maandenlange reparatie aan een werf komt de Bernisse, tegen de verwachtingen in toch weer in de vaart. |
Er volgt dan een periode van betrekkelijke rust
|
Tijdens de zomermaanden wordt er regelmatig gevaren met de Bernisse. We bezoeken zowel in België als in Nederland diverse nautische evenementen. Ook maken we tochten met donateurs en belangstellenden. Zowel in 2008 als in 2009 werden 12 vaartochten gemaakt, zowel eendaagse als meerdaagse.
|
Een kanon
Na veel ambtelijke hindernissen krijgen we in 2009 eindelijk vergunning om uit Engeland een oud Bofors 40 mm luchtdoelkanon te halen. In Nederland wordt dit kanon vrijwel nieuw gemaakt en komt het op de plaats waar het oorspronkelijk ook stond. 
|
Ligplaatsproblemen Na ruim twee jaar met plezier in Hellevoetsluis gelegen te hebben ontstaat er een conflict met het gemeentebestuur over het havengeld. Het is veel te hoog en wordt met terugwerkende kracht in rekening gebracht waardoor we behoorlijk in financiële problemen komen. We vertrekken, maar niet met de stille trom. Het plaatselijke weekblad staat bol van het conflict en zelfs een landelijke krant besteedt er aandacht aan. Onder een foto van de Bernisse die de haven van Hellevoetsluis uitvaart staat met koeienletters een kreet van een getergde secretaris: “Hellevoetsluis, bekijk het maar!!” De verstandhouding lijkt voorgoed verstoord. Later blijkt dat dit meevalt. |
Naar Maassluis
Door bemiddeling van de Burgemeester van Maassluis kunnen we daar terecht. Echter opnieuw als tijdelijke oplossing
Als er een herstructurering van de buitenhaven van Maassluis plaats vindt moeten we ook daar weer vertrekken. Opnieuw een probleem. Nergens zijn we welkom!
Door bemiddeling van de Burgemeester van Maassluis kunnen we daar terecht. Echter opnieuw als tijdelijke oplossing
Als er een herstructurering van de buitenhaven van Maassluis plaats vindt moeten we ook daar weer vertrekken. Opnieuw een probleem. Nergens zijn we welkom!
|
Naar Rotterdam
Uiteindelijk helpt de directeur van Smit transport ons uit de brand door ons, (opnieuw tijdelijk) een plaatsje te gunnen in de Werkhaven in Rotterdam Heyplaat. In 2011 moeten we echt vertrekken uit Rotterdam. Smit transport wordt verkocht en de nieuwe eigenaar heeft de ruimte zelf nodig. We zijn teneinde raad. Allerlei instanties worden gebeld maar niemand zit te wachten op een oude mijnenveger die met zijn 44 meter een behoorlijke ruimte inneemt. |
|
Opnieuw naar Hellevoetsluis
Toeval of niet: Als de nood het hoogst is komen we in gesprek met een oude relatie, een gemeenteraadslid van Hellevoetsluis. Samen met een bekende industrieel gaat hij zijn best voor ons doen. En met succes.
We worden uitgenodigd door de gemeente Hellevoetsluis. Er is een nieuw gemeentebestuur dat grote plannen heeft waar wij misschien wel in passen. Er volgen diverse gesprekken. Met de gemeente, de Wethouder en veel anderen.
Toeval of niet: Als de nood het hoogst is komen we in gesprek met een oude relatie, een gemeenteraadslid van Hellevoetsluis. Samen met een bekende industrieel gaat hij zijn best voor ons doen. En met succes.
We worden uitgenodigd door de gemeente Hellevoetsluis. Er is een nieuw gemeentebestuur dat grote plannen heeft waar wij misschien wel in passen. Er volgen diverse gesprekken. Met de gemeente, de Wethouder en veel anderen.
|
Een aanbieding
We krijgen een contract aangeboden voor een jaar met het uitzicht op verlenging. We krijgen subsidie van het havengeld en er worden plannen ontwikkeld voor de aanleg van de Koningskade, een boulevard waar het ramschip de Buffel, het lichtschip Noord Hinder en wij met de Bernisse plaats krijgen. Het wordt een ligplaats “op maat”, voorzien van alle voorzieningen die we nodig hebben. Op een prachtige locatie, kort bij het Jan Blankendok en het restaurant “Het Pomphuis”. De prognose is dat die boulevard een grote publiekstrekker zal worden. Op 6 maart 2012, na bijna een jaar lobbyen, besprekingen e.d. krijgen we bericht dat we welkom zijn op een tijdelijke ligplaats en vertrekken we opnieuw naar Hellevoetsluis. Wat een verschil met onze vroegere contacten met Hellevoetsluis! Andere heren, andere wetten. Er waait nu duidelijk een andere wind. We zijn van harte welkom, de besprekingen verlopen in een prettige sfeer en we kunnen weer opgelucht ademhalen. Als er overeenstemming met alle partijen is bereikt gaat de gemeente met voortvarendheid aan de slag en start een aannemer met het aanleggen van een museumboulevard, die Koningskade zal gaan heten. Jammer genoeg wordt het werk in het voorjaar 2013 tijdelijk stilgelegd omdat tijdens het slaan van een damwand een (leeg) projectiel vermoedelijk uit de eerste wereldoorlog wordt gevonden. In september 2013 worden de werkzaamheden weer hervat en de verwachting is dat de Koningskade in het voorjaar van 2014 gereed is. Intussen liggen wij prima op een tijdelijke ligplaats in de Koopvaardijhaven. De Buffel, inmiddels vertrokken uit Rotterdam vindt tijdelijk ligplaats in het Jan Blankendok. |
Koninklijk Bezoek
Een prachtig hoogtepunt is het bezoek dat Koning Willem Alexander en Koningin Maxima aan Hellevoetsluis brengen. Het gemeentebestuur vraagt ons of wij het Koninklijk paar met de Bernisse willen vervoeren naar een ander deel van Hellevoetsluis. Natuurlijk willen we dat en duizenden mensen juichen langs de kant als de oude dame met het pas gekroonde paar door het drukste gedeelte van de Vestingstad vaart. Het winterseizoen Aan het eind van 2013 zijn de vaartochten achter de rug. Gedurende de wintermaanden wordt groot onderhoud aan het schip gepleegd. Er komt een beter instrumentarium, delen van het houtwerk worden vernieuwd, er wordt geschilderd, getimmerd en gesleuteld. De nieuwe ligplaats aan de Koningskade Eind maart 2015 zijn we verhuist naar onze nieuwe ligplaats aan de Koningskade. Samen met de Buffel en de Noordhinder liggen we op een schitterende lokatie midden in het historisch centrum van Hellevoetsluis. De gemeente heeft de nodige faciliteiten aan de kade voor de schepen gerealiseerd waar we erg blij mee zijn. |
Reizen in 2015
Voor het eerst zijn we gevraagd om bij de havenfeesten van Blankenbergen aanwezig te zijn met de Bernisse. Dit blijkt een groot succes te zijn. De volgende reis blijkende problemen met de koeling van SB motor groter dan verwacht. Net buitengaats wordt de reis naar Oostende voortijdig afgebroken. Na veel sleutelen door de machinisten kan de rest van het vaarprogramma uitgevaren worden. Met als hoogtepunt een bezoek aan de vlootdagen van de Marine met een groot gedeelte van de schepen en vliegtuig van het platform. Het platform van Historische schepen van de Marine wordt opgericht en met een officiële wimpel uitreiking door de bevelhebber van de zeestrijdkrachten in Den Helder. De banden met de KM zijn hiermee flink aangetrokken.
In juni wordt het achterdek opnieuw gepekt en waterdicht gemaakt. Hiermee zijn de jarenlange waterlekkage, s in de machinekamer verholpen.
Met de komst naar de nieuwe ligplaats zijn er ook een aantal nieuwe vrijwilligers aan boord gekomen. Onderling is er in het bestuur onenigheid over een aantal zaken. Eind van het jaar is het complete (oude) bestuur opgestapt en vervangen door een nieuw bestuur. Hierdoor zijn we ook onze schipper Dick kwijtgeraakt. Gelukkig was er snel een nieuwe schipper gevonden welke bereid was zich als vrijwilliger aan de Bernisse te verbinden samen met zijn collega en nog een paar andere schippers vormen dezen pooltje waar we uit kunnen putten voor onze toekomstige reizen.
2016 2016 gaat te boek als een rampjaar voor de Bernisse. De belangrijkste vacature s zijn uiteindelijk toch aangevuld. Het aanbod van reizen is groot maar helaas komen met de proefvaart weer problemen naar voren met de SB motor. De problemen met de koeling zijn verholpen. Waarschijnlijk als gevolg van de keren dat de Bernisse in de loop der jaren heeft vastgezeten is de tandwielkast van de keerkoppeling zodanig beschadigd dat deze vervangen moet worden. Na verder onderzoek blijkt dat de schroefas waarschijnlijk krom is en dit in de loop der jaren de tandwielkast heeft beschadigd. Onderdelen zijn niet meer te verkrijgen.
De machinefabriek Krimpen is bereid gevonden de originele tandwielen van de SB uit te voeren. Hierdoor is de dokafspraak voorlopig even gecanceld. Gelukkig zijn er ook nog wat positieve berichten te melden in 2016. Zo krijgt een vrijwilliger het voor elkaar om de Bernisse te voorzien van een nieuwe fluister-aggregaat met erg weinig draaiuren. Een sponsor voorziet ons van een gloednieuwe rubber bijboot en een gebruikte b.b. motor.
De veiligheid aan boord wordt flink onderhanden genomen waarbij het schip wordt voorzien van een professionele brandmeldcentrale en de benodigde blusmaterialen worden op peil gebracht. De Bernisse krijgt de beschikking over een portable motorspuitje waardoor er geen hulp-motor meer moet worden opgestart om voldoende bluswater te krijgen als dat nodig is. Blusleidingen worden weer operationeel gemaakt en de elektrische installatie wordt grondig aangepakt. De stuurhut met apparatuur is compleet gereviseerd. Het schip wordt flink opgeruimd, alle in de loop der jaren verzamelde spullen en resten hout worden naar de stort gebracht. De slechte stukken in de romp van het schip zijn aangepakt waarbij hele stukken zijn vernieuwd. De lekkage aan de spiegel is grotendeels verholpen. De motoren zijn grondig nagekeken. Onze sponsor van de digitale zeekaart schenkt ons de nodige software hiervoor en stelt deze ook beschikbaar aan het platform. Het bezoekersaantal is gestegen en de Vestingdagen waren een enorm succes mede dankzij de komst van 2 schepen van het platform. Helaas zijn er in 2016 ook weer een aantal vrijwilligers opgestapt. Gelukkig hebben we ook weer nieuwe vrijwilligers mogen verwelkomen waaronder een paar broodnodige timmerlieden met veel verstand van schepen en machinisten. Helaas heeft onze machinist van het eerste uur, zijn werkzaamheden moeten stoppen door gezondheid problemen. Gelukkig blijft hij ons wel in raad bijstaan waarvan verschillende keren gebruik is gemaakt. In 2016 is er veel aandacht besteed aan de toekomst van de Bernisse. Zo is gekeken hoe we met de donateurs en sponsors omgaan. Plannen hiervoor worden ontwikkeld. De site en de Facebookpagina worden regelmatig van nieuwe informatie voorzien
Voor het eerst zijn we gevraagd om bij de havenfeesten van Blankenbergen aanwezig te zijn met de Bernisse. Dit blijkt een groot succes te zijn. De volgende reis blijkende problemen met de koeling van SB motor groter dan verwacht. Net buitengaats wordt de reis naar Oostende voortijdig afgebroken. Na veel sleutelen door de machinisten kan de rest van het vaarprogramma uitgevaren worden. Met als hoogtepunt een bezoek aan de vlootdagen van de Marine met een groot gedeelte van de schepen en vliegtuig van het platform. Het platform van Historische schepen van de Marine wordt opgericht en met een officiële wimpel uitreiking door de bevelhebber van de zeestrijdkrachten in Den Helder. De banden met de KM zijn hiermee flink aangetrokken.
In juni wordt het achterdek opnieuw gepekt en waterdicht gemaakt. Hiermee zijn de jarenlange waterlekkage, s in de machinekamer verholpen.
Met de komst naar de nieuwe ligplaats zijn er ook een aantal nieuwe vrijwilligers aan boord gekomen. Onderling is er in het bestuur onenigheid over een aantal zaken. Eind van het jaar is het complete (oude) bestuur opgestapt en vervangen door een nieuw bestuur. Hierdoor zijn we ook onze schipper Dick kwijtgeraakt. Gelukkig was er snel een nieuwe schipper gevonden welke bereid was zich als vrijwilliger aan de Bernisse te verbinden samen met zijn collega en nog een paar andere schippers vormen dezen pooltje waar we uit kunnen putten voor onze toekomstige reizen.
2016 2016 gaat te boek als een rampjaar voor de Bernisse. De belangrijkste vacature s zijn uiteindelijk toch aangevuld. Het aanbod van reizen is groot maar helaas komen met de proefvaart weer problemen naar voren met de SB motor. De problemen met de koeling zijn verholpen. Waarschijnlijk als gevolg van de keren dat de Bernisse in de loop der jaren heeft vastgezeten is de tandwielkast van de keerkoppeling zodanig beschadigd dat deze vervangen moet worden. Na verder onderzoek blijkt dat de schroefas waarschijnlijk krom is en dit in de loop der jaren de tandwielkast heeft beschadigd. Onderdelen zijn niet meer te verkrijgen.
De machinefabriek Krimpen is bereid gevonden de originele tandwielen van de SB uit te voeren. Hierdoor is de dokafspraak voorlopig even gecanceld. Gelukkig zijn er ook nog wat positieve berichten te melden in 2016. Zo krijgt een vrijwilliger het voor elkaar om de Bernisse te voorzien van een nieuwe fluister-aggregaat met erg weinig draaiuren. Een sponsor voorziet ons van een gloednieuwe rubber bijboot en een gebruikte b.b. motor.
De veiligheid aan boord wordt flink onderhanden genomen waarbij het schip wordt voorzien van een professionele brandmeldcentrale en de benodigde blusmaterialen worden op peil gebracht. De Bernisse krijgt de beschikking over een portable motorspuitje waardoor er geen hulp-motor meer moet worden opgestart om voldoende bluswater te krijgen als dat nodig is. Blusleidingen worden weer operationeel gemaakt en de elektrische installatie wordt grondig aangepakt. De stuurhut met apparatuur is compleet gereviseerd. Het schip wordt flink opgeruimd, alle in de loop der jaren verzamelde spullen en resten hout worden naar de stort gebracht. De slechte stukken in de romp van het schip zijn aangepakt waarbij hele stukken zijn vernieuwd. De lekkage aan de spiegel is grotendeels verholpen. De motoren zijn grondig nagekeken. Onze sponsor van de digitale zeekaart schenkt ons de nodige software hiervoor en stelt deze ook beschikbaar aan het platform. Het bezoekersaantal is gestegen en de Vestingdagen waren een enorm succes mede dankzij de komst van 2 schepen van het platform. Helaas zijn er in 2016 ook weer een aantal vrijwilligers opgestapt. Gelukkig hebben we ook weer nieuwe vrijwilligers mogen verwelkomen waaronder een paar broodnodige timmerlieden met veel verstand van schepen en machinisten. Helaas heeft onze machinist van het eerste uur, zijn werkzaamheden moeten stoppen door gezondheid problemen. Gelukkig blijft hij ons wel in raad bijstaan waarvan verschillende keren gebruik is gemaakt. In 2016 is er veel aandacht besteed aan de toekomst van de Bernisse. Zo is gekeken hoe we met de donateurs en sponsors omgaan. Plannen hiervoor worden ontwikkeld. De site en de Facebookpagina worden regelmatig van nieuwe informatie voorzien
|
21 december
Hellevoetsluis, jaarafsluiting. Op uitnodiging van restaurant De Waag in Hellevoetsluis heeft de bemanning een heerlijk kerstontbijt genoten. Dat was voor ons een prachtige afsluiting van het jaar 2019. |
|
|
Het Coronacrisis jaar 2020.
De Stichting tot behoud van de AMS ms Bernisse is dit jaar ernstig financieel getroffen door de Coronacrisis. Vanwege het afzeggen van evenementen waar de Bernisse was uitgenodigd en het niet kunnen ontvangen van bezoekers aan boord, omdat we niet kunnen voldoen aan de 1,5 meter veiligheidsmaatregelen loopt de Bernisse heel veel inkomsten mis. Het onderhoud kost steeds meer. Enkele voorbeelden: het dek lekt als een zeef, ook moeten er verrotte spanten vervangen worden en de motoren hebben veel onderdelen nodig die vaak uit Amerika moeten komen. Wij zijn naarstig op zoek naar nieuwe donateurs en sponsoren. Als u éénmalig een bedrag wilt doneren zijn wij als bemanning u ook zeer dankbaar. |
Opgeven als donateur kan op www.msbernisse.nl onder het kopje donateurs vindt u een aanvraagformulier.
Als u nog vragen heeft, kunt u die stellen op donateursadm.bernisse@kpnmail.nl.
Wilt u éénmalig een storting doen? Het banknummer is: NL88INGB0007995989 t.n.v. STICHTING TOT BEHOUD VAN DE AMS MS BERNISSE onder vermelding van éénmalige bijdrage.
Als u nog vragen heeft, kunt u die stellen op donateursadm.bernisse@kpnmail.nl.
Wilt u éénmalig een storting doen? Het banknummer is: NL88INGB0007995989 t.n.v. STICHTING TOT BEHOUD VAN DE AMS MS BERNISSE onder vermelding van éénmalige bijdrage.
Ligplaats Bernisse: Koningskade 6, Hellevoetsluis
Voor verdere informatie: www.msbernisse.nl
Facebook groep: Vrienden van de AMS Bernisse (U bent hartelijk welkom op deze groep).
Voor verdere informatie: www.msbernisse.nl
Facebook groep: Vrienden van de AMS Bernisse (U bent hartelijk welkom op deze groep).
Voor informatie en verslag van de reizen kunt u klikken op de button hieronder....