Gebruik bij de MLD.
Naast de luchtmacht heeft ook de Marine Luchtvaart Dienst (MLD) sinds 1954 een aantal Fokker S-11 in gebruik gehad. Aanvankelijk werden de marinevliegers op Woensdrecht bij de EVO opgeleid. De opleiding verhuisde later naar vliegveld Gilze-Rijen, de MLD had er een eigen detachement ten behoeve van de vliegersopleiding.
Er werden negen Fokker S.11 van de KLu geleend, deze werden in 1970 op MarineVliegkamp 'De Kooy’ gestationeerd bij VliegtuigSquadron 9.
Op 26 januari 1970 kreeg VSQ-9 negen toestellen in eigendom (reg.E-31 t/m E-39).
Deze werden toen voorzien van MLD registraties. Reg. 174 t/m 179 en 197 t/m 199
Eind 1973 werden de toestellen alweer buiten dienst gesteld. Bijzondere kenmerken van het vliegtuig zijn de grote cockpit en de geknikte poten van het landingsgestel. Achter de zitplaatsen bevindt zich ruimte voor bagage, een derde stoel of een extra brandstoftank van 114 liter. Het lesvliegtuig werd gebruikt door de Koninklijke Luchtmacht en de Koninklijke Marine. De S.12 is een S.11 met neuswielonderstel. Van de S.12 is alleen een prototype gemaakt.
In 1950 nam de Koninklijke Luchtmacht 40 Fokker S-11 Instructor in gebruik die voor de vliegeropleidingen de sterk verouderde Tiger Moth vervingen.
Fokker had dit toestel speciaal ontworpen als elementair lesvliegtuig voor beginnende piloten.
Naast de luchtmacht heeft ook de Marine Luchtvaart Dienst (MLD) sinds 1954 een aantal Fokker S-11 in gebruik gehad. Aanvankelijk werden de marinevliegers op Woensdrecht bij de EVO opgeleid. De opleiding verhuisde later naar vliegveld Gilze-Rijen, de MLD had er een eigen detachement ten behoeve van de vliegersopleiding.
Er werden negen Fokker S.11 van de KLu geleend, deze werden in 1970 op MarineVliegkamp 'De Kooy’ gestationeerd bij VliegtuigSquadron 9.
Op 26 januari 1970 kreeg VSQ-9 negen toestellen in eigendom (reg.E-31 t/m E-39).
Deze werden toen voorzien van MLD registraties. Reg. 174 t/m 179 en 197 t/m 199
Eind 1973 werden de toestellen alweer buiten dienst gesteld. Bijzondere kenmerken van het vliegtuig zijn de grote cockpit en de geknikte poten van het landingsgestel. Achter de zitplaatsen bevindt zich ruimte voor bagage, een derde stoel of een extra brandstoftank van 114 liter. Het lesvliegtuig werd gebruikt door de Koninklijke Luchtmacht en de Koninklijke Marine. De S.12 is een S.11 met neuswielonderstel. Van de S.12 is alleen een prototype gemaakt.
In 1950 nam de Koninklijke Luchtmacht 40 Fokker S-11 Instructor in gebruik die voor de vliegeropleidingen de sterk verouderde Tiger Moth vervingen.
Fokker had dit toestel speciaal ontworpen als elementair lesvliegtuig voor beginnende piloten.
De eenvoudig geconstrueerde machine was voorzien van een side by side cockpit (vlieginstructeur en leerling zitten naast elkaar), de Fokker S-11 beschikte over nacht- en blindvlieginstrumenten, een prima functionele radio-installatie terwijl de cockpit zeer overzichtelijk kon worden genoemd.(met ruimte voor een eventuele 3e persoon achter in de cockpit).
|
Het ontwerp was gebaseerd op een romp en stabilo bestaande uit een met linnen overtrokken buizenconstructie.
De vleugels, motorkap en het kielvlak waren van metaal.
Fokker had gekozen voor een niet intrekbaar maar zeer stevig landingsgestel in de vorm van een kniksysteem.
Door de cockpitkap op een railsysteem te bevestigen kon men deze openen door de kap naar achteren te schuiven.
De Koninklijke Luchtmacht gebruikte de Fokker S-11 Instructor bij de Elementaire Vlieg Opleiding (EVO) op vliegbasis Woensdrecht (later verplaatst naar Gilze Rijen). Daar hadden de toestellen de registratie nummers zoals die bij de Luchtmacht in gebruik waren van E-1 t/m E39
De luchtmachtmachines vielen op vanwege het egaal gele kleurenschema, later werden dayglow vlakken aangebracht op de motorkap en wingtips.
De Fokker S-11 is een onverwoestbaar degelijk ontwerp wat nog lang niet is uitgevlogen, getuige de vele actieve burgerinschrijvingen en het bekende demoteam Fokker FOUR dat al jaren met veel plezier gebruik maakt van een aantal ex-Luchtmacht Instructors.
De vleugels, motorkap en het kielvlak waren van metaal.
Fokker had gekozen voor een niet intrekbaar maar zeer stevig landingsgestel in de vorm van een kniksysteem.
Door de cockpitkap op een railsysteem te bevestigen kon men deze openen door de kap naar achteren te schuiven.
De Koninklijke Luchtmacht gebruikte de Fokker S-11 Instructor bij de Elementaire Vlieg Opleiding (EVO) op vliegbasis Woensdrecht (later verplaatst naar Gilze Rijen). Daar hadden de toestellen de registratie nummers zoals die bij de Luchtmacht in gebruik waren van E-1 t/m E39
De luchtmachtmachines vielen op vanwege het egaal gele kleurenschema, later werden dayglow vlakken aangebracht op de motorkap en wingtips.
De Fokker S-11 is een onverwoestbaar degelijk ontwerp wat nog lang niet is uitgevlogen, getuige de vele actieve burgerinschrijvingen en het bekende demoteam Fokker FOUR dat al jaren met veel plezier gebruik maakt van een aantal ex-Luchtmacht Instructors.