Ex- Hr.Ms. de zeven Provinciën
In het oktober nummer van "Alle Hens" staat een artikel over de proefVaart van het toekomstige LCF (luchtverdedigings- en commandofregat) Hr.Ms. Zeven Provinciën welke het boegnummer P802 gaat voeren.
De kop van het artikel luidt:
"Een prachtschip. De Zeven Provinciën oogst bewondering"
Als schilder van marineschepen heb ik al vele malen de voorgangster van dit nieuwe schip voor oud-opvarenden op het doek gezet.
Deze voorgangster was de kruiser Hr.Ms. De Zeven Provinciën welke ook het boegnummer 802 voerde, zij het dat er een C in plaats van een F voorstond.
Hoewel uiteraard alle marineschepen hun eigen uitstraling hebben vind ik persoonlijk dat de kruisers De Ruyter en De Zeven Provinciën uit de jaren 1950/1970 de mooist gelijnde schepen zijn geweest die ooit bij de Koninklijke Marine gediend hebben.
Deze kruisers zijn respectievelijk in de jaren 1973 en 1976 verkocht aan Peru waaraan ook diverse onderzeebootjagers van de "Friesland klasse" verkocht zijn.
Geabonneerd zijnde op de "Blauwe Wimpel" (het maandblad voor scheepvaart en scheepsbouw in de Lage Landen) ontving ik het oktober nummer 14 dagen later dan "Alle Hens" en las daarin een artikel waarvan de titel luidde:
Definitief afscheid van Hr.Ms. De Zeven Provinciën
Dit artikel, voorzien van foto's vertelt het trieste einde van de eens zo trotse kruiser De Zeven Provinciën welke bij de Peruaanse marine de naam "Almirante Alquirre" droeg.
Waarschijnlijk zullen veel AVOM leden, waaronder beslist ook vele oud-opvarenden van de kruiser zijn, niet geabonneerd zijn op de "Blauwe Wimpel".
Daarom heb ik, via de redactie van het blad, de schrijver van het artikel, de heer Hans Jonkman geschreven met de vraag of hij er bezwaar tegen had het verhaal te mogen overnemen voor ons verenigingsorgaan "Vast Werken".
De volgende dag belde hij mij al op en in het geanimeerde gesprek dat volgde vertelde hij onder andere
dat hij niets van het lot van de onderzeebootjagers afwist maar dat de voormalige Hr.Ms. De Ruyter (nu "Almirante Grau") nog steeds in volle glorie, goed onderhouden en nagenoeg niet veranderd dienst doet bij de Peruaanse marine.
By deze mijn dank uitsprekend aan de redactie van de "Blauwe Wimpel" en aan de heer Hans Jonkman voor hun welwillende medewerking volgt onderstaand het verhaal uit de "Blauwe Wimpel"
Joop Henneveld
Definitief afscheid van Hr.Ms. De Zeven Provinciën
Hans Jonkman
Twee jaar geleden had ik, tot voor kort werkzaam in Lima, Peru het genoegen te worden uitgenodigd een bezoek te brengen aan de "Almirante Grau", de vroegere Hr.Ms. De Ruyter, die ik al zo vaak, samen met haar zusterschap, de "Almirante Alquirre", onze oude Hr.Ms. De Zeven Provinciën, op de rede van Callao ten anker had zien liggen.
De silhouetten van de schepen waren slechts weinig veranderd sedert ze in resp.1973 en 1976 aan de Peruaanse marine werden overgedragen.
Uiteraard bleef het wel en wee van de beide kruisers mijn warme belangstelling wekken.
Toen ik vernam dat de "Almirante Aquirre" per 21 maart 1999 uit dienst was gesteld en dat de sloop van het schip in Peru zou plaatsvinden, nam ik mij voor het sloop-procesvan de oude "De Zeven Provinciën" vast te leggen in een serie foto's.
(Wij prijzen ons gelukkig met de vasthoudendheid van onze adhoc medewerker want de sloop van het schip geschiedde niet op een reguliere sloopwerfin de haven van Callao, maar op een ontoegankelijke plek aan het strand, enige kilometers ten noorden van Callao)
Een droevig einde van een oorlogsschip wat een voorbeeld was van perfecte Nederlandse scheepsbouw uit de periode van vlak voor de Tweede Wereldoorlog.
Eigenlijk valt dit onderwerp een beetje buiten het gebruikelijke patroon van op de koopvaardij georiënteerde artikelen in de "Blauwe Wimpel" maar voor een maandblad de de termen scheepvaart en scheepsbouw in de Lage Landen als ondertitel voert, zal een reportage over de laatste maanden van een stukje Nederlandse Marine-scheepsbouw beslist niet misstaan.
De levensloop van Hr.Ms. De Zeven Provinciën/Almirante Aquirre
Ex-Hr.Ms. DeZeven Provinciën -totale bouwtijd 16 jaar ( ! ), namelijk van 19 mei 1938 tot 17 december 1954 bij de Rotterdamsche Droogdok Mij. N.V.- vond haar einde op het strand van Ventanilla, een gehucht dat een kilometer of zes ten noorden van Callao in Peru ligt.
Na een grote modernisering in de jaren 1962 / 64 waarbij de kruiser o.a. werd voorzien van een Terriër geleidewapeninstallatie was haar silhouet al veranderd en na verkoop in augustus 1976 vond tussen september 1976 en oktober 1977 de verbouwing tot helikopter-kruiser voor de Peruaanse marine plaats.
Een helikopterdek en een hangar achter de midscheepse opbouw veranderden het silhouet van het schip ingrijpend.
Na nog 22 jaar onder de Peruaanse vlag te hebben gevaren, werd de "Almirante Aquirre" als gevolg van bezuinigingen en onder-houdsoverwegingen op 21 maart 1999 uit dienst gesteld, 61 jaar oud
De sloop vond plaats terwijl het schip tegen de strandwal lag, zonder kranen, alleen met snijbranders en twee bulldozers.
Ze begonnen met het branden van poorten in de huid en opbouw om de bekabeling te kunnen verwijderen. Bij de sloop kwamen ook nog duidelijke sporen van het Nederlandse verleden tevoorschijn, zoals een bord waarop temperaturen in de machinekamer werden genoteerd.
Het losbranden van de laatste kielgangen, zoals wel mijn voornemen was, heb ik helaas niet meer vast kunnen leggen omdat ik daaraan mijn verlof in Nederland niet wilde opofferen.
Hans Jonkman
Foto's: Hans Jonkman,
De kop van het artikel luidt:
"Een prachtschip. De Zeven Provinciën oogst bewondering"
Als schilder van marineschepen heb ik al vele malen de voorgangster van dit nieuwe schip voor oud-opvarenden op het doek gezet.
Deze voorgangster was de kruiser Hr.Ms. De Zeven Provinciën welke ook het boegnummer 802 voerde, zij het dat er een C in plaats van een F voorstond.
Hoewel uiteraard alle marineschepen hun eigen uitstraling hebben vind ik persoonlijk dat de kruisers De Ruyter en De Zeven Provinciën uit de jaren 1950/1970 de mooist gelijnde schepen zijn geweest die ooit bij de Koninklijke Marine gediend hebben.
Deze kruisers zijn respectievelijk in de jaren 1973 en 1976 verkocht aan Peru waaraan ook diverse onderzeebootjagers van de "Friesland klasse" verkocht zijn.
Geabonneerd zijnde op de "Blauwe Wimpel" (het maandblad voor scheepvaart en scheepsbouw in de Lage Landen) ontving ik het oktober nummer 14 dagen later dan "Alle Hens" en las daarin een artikel waarvan de titel luidde:
Definitief afscheid van Hr.Ms. De Zeven Provinciën
Dit artikel, voorzien van foto's vertelt het trieste einde van de eens zo trotse kruiser De Zeven Provinciën welke bij de Peruaanse marine de naam "Almirante Alquirre" droeg.
Waarschijnlijk zullen veel AVOM leden, waaronder beslist ook vele oud-opvarenden van de kruiser zijn, niet geabonneerd zijn op de "Blauwe Wimpel".
Daarom heb ik, via de redactie van het blad, de schrijver van het artikel, de heer Hans Jonkman geschreven met de vraag of hij er bezwaar tegen had het verhaal te mogen overnemen voor ons verenigingsorgaan "Vast Werken".
De volgende dag belde hij mij al op en in het geanimeerde gesprek dat volgde vertelde hij onder andere
dat hij niets van het lot van de onderzeebootjagers afwist maar dat de voormalige Hr.Ms. De Ruyter (nu "Almirante Grau") nog steeds in volle glorie, goed onderhouden en nagenoeg niet veranderd dienst doet bij de Peruaanse marine.
By deze mijn dank uitsprekend aan de redactie van de "Blauwe Wimpel" en aan de heer Hans Jonkman voor hun welwillende medewerking volgt onderstaand het verhaal uit de "Blauwe Wimpel"
Joop Henneveld
Definitief afscheid van Hr.Ms. De Zeven Provinciën
Hans Jonkman
Twee jaar geleden had ik, tot voor kort werkzaam in Lima, Peru het genoegen te worden uitgenodigd een bezoek te brengen aan de "Almirante Grau", de vroegere Hr.Ms. De Ruyter, die ik al zo vaak, samen met haar zusterschap, de "Almirante Alquirre", onze oude Hr.Ms. De Zeven Provinciën, op de rede van Callao ten anker had zien liggen.
De silhouetten van de schepen waren slechts weinig veranderd sedert ze in resp.1973 en 1976 aan de Peruaanse marine werden overgedragen.
Uiteraard bleef het wel en wee van de beide kruisers mijn warme belangstelling wekken.
Toen ik vernam dat de "Almirante Aquirre" per 21 maart 1999 uit dienst was gesteld en dat de sloop van het schip in Peru zou plaatsvinden, nam ik mij voor het sloop-procesvan de oude "De Zeven Provinciën" vast te leggen in een serie foto's.
(Wij prijzen ons gelukkig met de vasthoudendheid van onze adhoc medewerker want de sloop van het schip geschiedde niet op een reguliere sloopwerfin de haven van Callao, maar op een ontoegankelijke plek aan het strand, enige kilometers ten noorden van Callao)
Een droevig einde van een oorlogsschip wat een voorbeeld was van perfecte Nederlandse scheepsbouw uit de periode van vlak voor de Tweede Wereldoorlog.
Eigenlijk valt dit onderwerp een beetje buiten het gebruikelijke patroon van op de koopvaardij georiënteerde artikelen in de "Blauwe Wimpel" maar voor een maandblad de de termen scheepvaart en scheepsbouw in de Lage Landen als ondertitel voert, zal een reportage over de laatste maanden van een stukje Nederlandse Marine-scheepsbouw beslist niet misstaan.
De levensloop van Hr.Ms. De Zeven Provinciën/Almirante Aquirre
Ex-Hr.Ms. DeZeven Provinciën -totale bouwtijd 16 jaar ( ! ), namelijk van 19 mei 1938 tot 17 december 1954 bij de Rotterdamsche Droogdok Mij. N.V.- vond haar einde op het strand van Ventanilla, een gehucht dat een kilometer of zes ten noorden van Callao in Peru ligt.
Na een grote modernisering in de jaren 1962 / 64 waarbij de kruiser o.a. werd voorzien van een Terriër geleidewapeninstallatie was haar silhouet al veranderd en na verkoop in augustus 1976 vond tussen september 1976 en oktober 1977 de verbouwing tot helikopter-kruiser voor de Peruaanse marine plaats.
Een helikopterdek en een hangar achter de midscheepse opbouw veranderden het silhouet van het schip ingrijpend.
Na nog 22 jaar onder de Peruaanse vlag te hebben gevaren, werd de "Almirante Aquirre" als gevolg van bezuinigingen en onder-houdsoverwegingen op 21 maart 1999 uit dienst gesteld, 61 jaar oud
De sloop vond plaats terwijl het schip tegen de strandwal lag, zonder kranen, alleen met snijbranders en twee bulldozers.
Ze begonnen met het branden van poorten in de huid en opbouw om de bekabeling te kunnen verwijderen. Bij de sloop kwamen ook nog duidelijke sporen van het Nederlandse verleden tevoorschijn, zoals een bord waarop temperaturen in de machinekamer werden genoteerd.
Het losbranden van de laatste kielgangen, zoals wel mijn voornemen was, heb ik helaas niet meer vast kunnen leggen omdat ik daaraan mijn verlof in Nederland niet wilde opofferen.
Hans Jonkman
Foto's: Hans Jonkman,
