Verslag bezoek Bonaire 9 februari 2019
met 4 man sterk op weg naar de Bonaire
|
De intrekbare schoonsteen en een van de masten
Op 14:00 exact present aan de valreep van de Bonaire, Ben Mooiman was al op dek en nam ons in ontvangst , nee we werden niet overgefloten want het schip was speciaal voor ons open en met 5 man gingen wij onderdeks. Ook hier weer de speciale sfeer en het gevoel wat je alleen ervaart aan boord van schepen Het schip mag dan wel van 1877 zijn maar schip blijft schip Ondanks zijn 53 meter lengte, 9 meter breedte en een diepgang van 3,9 meter is het schip ruim van binnen maar daar staat tegenover dat de bemanning (Equipage) uit 80 tot 100 man bestond dus veel plaats had men per persoon niet en zeker als je matroos was, dan was je niet ruim bedeeld. In haar diensttijd heeft de Bonaire een aantal keren de Atlantische Oceaan overgestoken om in het Caraibisch gebied de Antillen te bewaken tegen invallen door kapers en rovers uit Venezuela en Columbia. Aan zeeslagen heeft het schip nooit meegedaan. Maar het is goed mogelijk dat er een landingsdivisie met Mariniers mee voer |
De Officieren (Etat Major) hadden een behoorlijk longroom voor 18 man en tegen de scheepshuid aan BB en SB zijde waren de hutten gesitueerd. Niet groot maar ze hadden in ieder geval hun eigen bed.
De Commandant (geen lid Etat Major) had natuurlijk zijn eigen kajuit en die was best groot. en geriefelijk
De onderofficieren sliepen in twee-persoons hutten, maar hadden geen eigen verblijf.
De Bonaire is gebouwd als driemaster Schoenerbark met een Barketijns (hulp) zeilplan en als hoofd voorstuwing een twee cilinder liggende stoomzuigermachine die middels een schroefas zonder tandwielkast een schroefas aandrijft.
Tussen schroefas en schroef zat weer een klauwkoppeling zodat je de schroef kon ontkoppelen als er gezeild werd, de schroef draaide dan gewoon mee door het langs stromende water en was daardoor geen hinderlijke paraplu in het water
Totale machine vermogen was wel 80 pk. De stoom voor de stoomzuigermachine werd opgewekt door 2 vuurgangvlampijpketel ook wel Schotse vlampijpketels genoemd Het rendement van deze installatie kwam beslist niet boven de 5% eerder 4% dan 5%
De Commandant (geen lid Etat Major) had natuurlijk zijn eigen kajuit en die was best groot. en geriefelijk
De onderofficieren sliepen in twee-persoons hutten, maar hadden geen eigen verblijf.
De Bonaire is gebouwd als driemaster Schoenerbark met een Barketijns (hulp) zeilplan en als hoofd voorstuwing een twee cilinder liggende stoomzuigermachine die middels een schroefas zonder tandwielkast een schroefas aandrijft.
Tussen schroefas en schroef zat weer een klauwkoppeling zodat je de schroef kon ontkoppelen als er gezeild werd, de schroef draaide dan gewoon mee door het langs stromende water en was daardoor geen hinderlijke paraplu in het water
Totale machine vermogen was wel 80 pk. De stoom voor de stoomzuigermachine werd opgewekt door 2 vuurgangvlampijpketel ook wel Schotse vlampijpketels genoemd Het rendement van deze installatie kwam beslist niet boven de 5% eerder 4% dan 5%
|
Kompasstand
In die tijd had men ook al de veel effectievere triple expansie machine maar toch was daar niet voor gekozen omdat een stoomzuigermachine laag is en een triple expansiemachine hoog. De eis van de Nederlandse Koninklijke Zeemagt was dat de voorstuwing onder de waterlijn moest liggen zodat bij vijandelijke beschietingen de voorstuwing zolang als mogelijk intact bleef. Men had toen ook al een hekel aan het ”sitting duck” op het water De Bonaire is een fregat van de 4de categorie en dat heeft betrekking op het aantal bemanningsleden wat aan boord hun dienst deed. (1ste categorie heeft dus meer bemanningsleden) De bewapening was voor zijn tijd hypermodern, het tijdperk van voorladers was praktisch verlaten alleen mortieren werden nog aan de voorkant geladen Dit impliceerde dat er nu kruid/munitie magazijnen aan boord waren waar kardoezen (kruidzakken) en granaten lagen De bewapening bestond uit
1 x een 15 cm achterlader kanon van de firma Krupps 3 x een 12 cm achterlader kanon van de firma Krups 2 x een 3,7 cm revolverkanon van de firma Hotchkiss (zeg maar de voorloper van de moderne gatling gun) 1 x een 12 cm mortier Coehoorn Diverse stukken sloepsgeschut |
Positie van de kanons:
Een kanon 15 cm voor het dekhuis in de midscheeps met rail naar SB en BB. Een kanon 12 cm aan SB en een aan BB en een op het halfdek. De mortieren stonden aan SB en BB vlak achter het dekhuis. |
Het Krupps kanon van 15 cm doet mij sterk denken aan de 4 kanonnen van 15 cm Fort
Pannerden die in de beginperiode van het Fort aldaar geplaatst waren
Het laden van de 12 en 15 cm kanons was een tijdrovende bezigheid Als de vergrendeling open ging dan werd eerst de granaat in de kamer geschoven , De granaten van een 15 cm kanon hadden een gewicht van rond de 50 kilo . Met behulp van een soort stalen bed die aan het kanon gehaakt werd , werd de granaat naar binnen geschoven , met een pompstok waarom een maatafdeling stond werd de granaat op de vereiste afstand in de loop Een aantal zakjes met kruit werden in de kamer gelegd (kardoes is teveel gezegd) en de afsluitgrendel werd er achter geschoven en geborgd. Het kanon was gereed om te vuren . U kunt zich waarschijnlijk wel voorstellen dat de vuursnelheid erg laag was, wel 1 schot per minuut
Afhankelijk van het doel werd er een bepaald type granaat gekozen Boven aangekomen werd aan de achterkant van het kanon een stalen bed gehaakt waar de granaat opgelegd werd en met een pompstok de vereiste afstand de loop ingeschoven werd ,Afvuren werd mogelijk door middel van een kardoes van 4 kilo kruit in een katoenen koker/sok
De afsluitgrendel werd er achter geschoven en geborgd en het kanon was gereed om te vuren Vuurbereik ongeveer 6 mijl De 12 cm had een vuurbereik van ongeveer 4 mijl
Er waren diverse granaten voorhanden te weten buskruitgranaten, granaatkartetsen, kartetsen en pantsergranaten Geleideband: Koper, Centreerband: Koper
Pannerden die in de beginperiode van het Fort aldaar geplaatst waren
Het laden van de 12 en 15 cm kanons was een tijdrovende bezigheid Als de vergrendeling open ging dan werd eerst de granaat in de kamer geschoven , De granaten van een 15 cm kanon hadden een gewicht van rond de 50 kilo . Met behulp van een soort stalen bed die aan het kanon gehaakt werd , werd de granaat naar binnen geschoven , met een pompstok waarom een maatafdeling stond werd de granaat op de vereiste afstand in de loop Een aantal zakjes met kruit werden in de kamer gelegd (kardoes is teveel gezegd) en de afsluitgrendel werd er achter geschoven en geborgd. Het kanon was gereed om te vuren . U kunt zich waarschijnlijk wel voorstellen dat de vuursnelheid erg laag was, wel 1 schot per minuut
Afhankelijk van het doel werd er een bepaald type granaat gekozen Boven aangekomen werd aan de achterkant van het kanon een stalen bed gehaakt waar de granaat opgelegd werd en met een pompstok de vereiste afstand de loop ingeschoven werd ,Afvuren werd mogelijk door middel van een kardoes van 4 kilo kruit in een katoenen koker/sok
De afsluitgrendel werd er achter geschoven en geborgd en het kanon was gereed om te vuren Vuurbereik ongeveer 6 mijl De 12 cm had een vuurbereik van ongeveer 4 mijl
Er waren diverse granaten voorhanden te weten buskruitgranaten, granaatkartetsen, kartetsen en pantsergranaten Geleideband: Koper, Centreerband: Koper
|
Mortier
Het stuk krombaangeschut was vooral geschikt om op korte afstand tegen verschanste vijandelijke troepen gebruikt te worden. De granaten hebben een harde, metalen wand met een explosieve kern. Door een ontsteker werd de granaat tot ontploffing gebracht op het moment dat hij de meeste schade kon aanbrengen. |
Mortieren stonden aan boord van o.a. bombardeerschepen, bestemd voor kustbeschietingen. Ook werden ze meegenomen door marine landingsdivisies, voor het beschieten van vijandelijke stellingen buiten bereik van het scheepsgeschut
Stuurstand
Als je vaart wil je ook dat je schip bestuurd kan worden want anders wordt je overstuur Op de achterplecht stond daartoe een stuurstand met een groot dubbel stuurwiel , bediend door de roerganger en zijn hulp de blindeman , Door middel van kettingen werd dan de helmstok bewogen en het roerblad in een juiste positie gezet om BB of SB uit te draaien Een dubbelstuurwiel was geen luxe want met storm was het buffelen om met 2 man het schip op koers te houden zonder de blindeman kon je het opwerken wel vergeten Overal katrollen en touwwerk |
|
Toiletten
Er waren wel 3 toiletten aan boord voor de honderd man en ook daar geld gescheiden schijten voor officieren, onder officieren en manschappen
De Officieren hadden een hokje op dek waar een deur in zat en daar waarschijnlijk een plank met een opening op de juiste plaats en de ontlasting ging dan linea recta buitenboord
De Onder Officieren hadden ook een toilet in een soort kast tegen BB verschansing ter hoogte van de fokkemast.
Manschappen konden zich ontlasten naast de boegspriet in de voorpiek en dat was niet meer dan een plank en een gat naar het water, De achtersten werden schoongewassen met behulp van een allemanseind wat binnenboord gehaald moest worden en fris zeewater deed dan de rest,. Eindje weer buitenboord mikken en daar spoelde hij dan wel weer schoon voor de volgende hem moest gebruiken
Er waren wel 3 toiletten aan boord voor de honderd man en ook daar geld gescheiden schijten voor officieren, onder officieren en manschappen
De Officieren hadden een hokje op dek waar een deur in zat en daar waarschijnlijk een plank met een opening op de juiste plaats en de ontlasting ging dan linea recta buitenboord
De Onder Officieren hadden ook een toilet in een soort kast tegen BB verschansing ter hoogte van de fokkemast.
Manschappen konden zich ontlasten naast de boegspriet in de voorpiek en dat was niet meer dan een plank en een gat naar het water, De achtersten werden schoongewassen met behulp van een allemanseind wat binnenboord gehaald moest worden en fris zeewater deed dan de rest,. Eindje weer buitenboord mikken en daar spoelde hij dan wel weer schoon voor de volgende hem moest gebruiken
Mast met korvijnagelbank
|
Voeding
Om überhaupt het toilet te kunnen gebruiken moest je natuurlijk van te voren wel eten De Afdeling Soldijen, Voeding en Kleding van de Marine was verantwoordelijk voor de voeding aan boord van Zr. Ms schepen (Ook wel van 1877-1880 Afdeling Soldijen, Schafting en Kleding genoemd) De taken van de afdeling waren: - zee traktementen, - tafelgelden - scheepssoldijen; - schafting - kleding van de equipagien De marine had in die tijd een groot probleem om voeding te bewaren. De victualie bestond voor een groot gedeelte uit ingekuipte voeding op zout en droge voeding van rotmok zal men in die tijd nog niet gehoord hebben eerder van potspijs (stampot) Zuurkool was rijk aan vitamine C en zal ongetwijfeld bij de Zeemagt gegeten zijn Er gaat zelfs het verhaal dat als je weigerde zuurkool te eten dat je dan zeepslagen kreeg toebedeeld. Ingeblikte voeding was ook al bekend en werd in de zeevaart ruim benut Verse voeding zoals (commies)brood, vlees, groente en fruit waren de eerste dagen beschikbaar en daarna dus de minder lekkere dingen |
Bij binnenkomst in een haven werd er dan ook weer verse victualie geladen Of er levende have aan boord meegenomen bij de Marine in de tijd tussen 1877 en 1902 is mij niet bekend.
Water was bederfelijk en bier met een laag alcoholpercentage werd dan ook uitgedeeld maar ook bier is maar beperkt houdbaar (dus even doordrinken graag)
Bedorven water verspreid een enorme stank aan boord en er was weinig anders mee te doen dan het overboord te kieperen. Er werd echter wel wat op gevonden om het kostbare (bedorven) water weer drinkbaar te maken: Bij de VOC werd het volgende bedacht. In het water werd een roodgloeiende ijzerstaaf uitgedoofd en aan het water werd een scheut limoensap toegevoegd om het geheel weer drinkbaar te maken…….Misschien was deze truck ook bekend bij de Koninklijke Nederlandse Zeemagt.
De VOC-kapiteins hadden ook ontdekt dat zilveren munten op de bodem van hun watervaten ervoor zorgden dat het water langer houdbaar bleef.
De voeding werd bereid in het kombuis, een kleine overdekte ruimte op het open dek en daar stond een kolen gestookt fornuis . Grote koude tafels en Rijsttafels hoefde je dus niet te verwachten. Eenvoud en schraalhans voerden de boventoon.
Wat had een marine schip in die tijd zoal van soorten victualie aan boord
Scheepsbeschuit, meel, en als Engelse Navy lekkernij misschien ook nog wel pemmikan (een koek van vet en eiwitten) dat is nog eens wat anders als pennywafels ; rundvlees in stukken varkensvlees in stukken opgeslagen in vaten vol pekel; suiker, gort kapucijners of boontjes, snert., citroensap, wortelen, opgeslagen in zand. Daarnaast werden blikken vlees en een soort van soep ingeladen. (de formule voor het conserveren van voedsel in blikken was in 1810 ontdekt door een Fransman, Nicolas Appert), tabak, wijn werden ook ingeladen, en om de oorlam te kunnen blijven verstrekken die zo belangrijk was werd er Jenever meegenomen Zo zal er nog wel meerdere soorten van victualiën geladen zijn
Proefbord
Of de traditie van het proefbordje al opgang had is onbekend maar zo ja: . Het bestond uit het voorproeven van de maaltijd door de Commandant, de Eerste Officier en de Arts. Deze ceremonie werd verzorgd door de (Chef) kok
Drinkwaterbewaking
Met drinkwater werd zuinig omgegaan en het was niet ongewoonin die tijd dat boven aan het dek een drinkwaterstander (een ton) stond waaraan een gemeenschappelijke drinkbeker door middel van een ketting was bevestigd. En bij die waterstander stond dag en nacht een schildwacht met getrokken sabel om diefstal van water tegen te gaan.
De dood aan boord
Ondanks dat je regelmatig eten tot je nam kon je toch dood gaan door bijvoorbeeld een ongeval of gevechtshandelingen (of misschien wel voedselvergiftiging )
Je kreeg dan een nette zeemansbegrafenis , het lijk werd in een stuk zeildoek genaaid en plechtig paar keer rond gedragen op het open dek en dan buitenboord gezet. Om te voorkomen dat het bleef drijven werd het zeildoek verzwaard met kanonskogels maar in die tijd bestonden de kanonskogels niet meer.
Er werd een praktische oplossing gevonden en die bestond uit het volgende
Roosterbaren: Een roosterbaar is een stuk gietstaal met gaten wat een stukje boven de bodem van de ketelvuurhaard ligt en waar de brandende kolen hun werk doen, as valt door de gaten en kan weg geschept worden
Deze roosterbaren werden aangetast door de hete vuren en raakten beschadigd. Bij het vervangen werden de oude baren niet weggegooid maar bewaard en u raad het al om als ballast te dienen, een zeildoek met lijk te verzwaren zodat deze afzonk
Water was bederfelijk en bier met een laag alcoholpercentage werd dan ook uitgedeeld maar ook bier is maar beperkt houdbaar (dus even doordrinken graag)
Bedorven water verspreid een enorme stank aan boord en er was weinig anders mee te doen dan het overboord te kieperen. Er werd echter wel wat op gevonden om het kostbare (bedorven) water weer drinkbaar te maken: Bij de VOC werd het volgende bedacht. In het water werd een roodgloeiende ijzerstaaf uitgedoofd en aan het water werd een scheut limoensap toegevoegd om het geheel weer drinkbaar te maken…….Misschien was deze truck ook bekend bij de Koninklijke Nederlandse Zeemagt.
De VOC-kapiteins hadden ook ontdekt dat zilveren munten op de bodem van hun watervaten ervoor zorgden dat het water langer houdbaar bleef.
De voeding werd bereid in het kombuis, een kleine overdekte ruimte op het open dek en daar stond een kolen gestookt fornuis . Grote koude tafels en Rijsttafels hoefde je dus niet te verwachten. Eenvoud en schraalhans voerden de boventoon.
Wat had een marine schip in die tijd zoal van soorten victualie aan boord
Scheepsbeschuit, meel, en als Engelse Navy lekkernij misschien ook nog wel pemmikan (een koek van vet en eiwitten) dat is nog eens wat anders als pennywafels ; rundvlees in stukken varkensvlees in stukken opgeslagen in vaten vol pekel; suiker, gort kapucijners of boontjes, snert., citroensap, wortelen, opgeslagen in zand. Daarnaast werden blikken vlees en een soort van soep ingeladen. (de formule voor het conserveren van voedsel in blikken was in 1810 ontdekt door een Fransman, Nicolas Appert), tabak, wijn werden ook ingeladen, en om de oorlam te kunnen blijven verstrekken die zo belangrijk was werd er Jenever meegenomen Zo zal er nog wel meerdere soorten van victualiën geladen zijn
Proefbord
Of de traditie van het proefbordje al opgang had is onbekend maar zo ja: . Het bestond uit het voorproeven van de maaltijd door de Commandant, de Eerste Officier en de Arts. Deze ceremonie werd verzorgd door de (Chef) kok
Drinkwaterbewaking
Met drinkwater werd zuinig omgegaan en het was niet ongewoonin die tijd dat boven aan het dek een drinkwaterstander (een ton) stond waaraan een gemeenschappelijke drinkbeker door middel van een ketting was bevestigd. En bij die waterstander stond dag en nacht een schildwacht met getrokken sabel om diefstal van water tegen te gaan.
De dood aan boord
Ondanks dat je regelmatig eten tot je nam kon je toch dood gaan door bijvoorbeeld een ongeval of gevechtshandelingen (of misschien wel voedselvergiftiging )
Je kreeg dan een nette zeemansbegrafenis , het lijk werd in een stuk zeildoek genaaid en plechtig paar keer rond gedragen op het open dek en dan buitenboord gezet. Om te voorkomen dat het bleef drijven werd het zeildoek verzwaard met kanonskogels maar in die tijd bestonden de kanonskogels niet meer.
Er werd een praktische oplossing gevonden en die bestond uit het volgende
Roosterbaren: Een roosterbaar is een stuk gietstaal met gaten wat een stukje boven de bodem van de ketelvuurhaard ligt en waar de brandende kolen hun werk doen, as valt door de gaten en kan weg geschept worden
Deze roosterbaren werden aangetast door de hete vuren en raakten beschadigd. Bij het vervangen werden de oude baren niet weggegooid maar bewaard en u raad het al om als ballast te dienen, een zeildoek met lijk te verzwaren zodat deze afzonk
|
Romantiek
Men heeft het in deze tijd wel eens over de romantiek van de zeilvaart nou wees blij dat u het niet meegemaakt heeft Licht kwam binnen via een koekoek die op het dek stond en frisse lucht door de openklapbere koekoek raampjes en het boveluik wat omhoog gedraaid kon worden Het was bedompt, vochtig en koud benedendeks. Er was geen verwarming aan boord Het schip had 6 windhappers voor Machine Kamer en wat extra frisse lucht in het beneden schip Manschapen kwartier nu een bijeenkomst ruimte voor bv. reünies
Werken en slapen was in een 4 uurs schema van 4 uur op en 4 uur af. Hangmatten werden na slapen opgeruimd aan dek (Ben vul dit even verder in) Hanghaken waren er minder dan het totaalaantal aan hangmatten. Bij binnen liggen in haven sliepen manschappen op het houten dek zowel binnen als buiten |
De longroom is nog onder constructie
|
|
Het schip is nog steeds onderhevig aan restauratie maar gaat medio 2019 open voor het publiek
Er is plaats voor feesten en partijen maar ook bv voor Marine Reünies Er is plaats voor 100 man in het voormalige manschappen kwartier De Longroom moet nog gerestaureerd worden en niets laat nog zien hoe het er in zijn oude staat er uit zag (geloof mij mooi heel mooi) Een stuk van het manschappen en Onderofficiers verblijf word ingericht als museum met items uit de scheepvaart van voor 1900 Binnenkort staat er ook weer een origineel marine kombuiskachel in het kombuis . Deze heeft Ben Mooiman op de kop getikt in Engeland Er is nog veel werk te verrichten maar dan heb je ook wat |
|
foto links: Ben Mooiman , zeer bevlogen man met het project Bonaire
Wat is het interessante aan boord van het schip voor de huidige marine man/vrouw en de oud gedienden Je hebt een schip onder je voetzolen Je kunt er reünies houden compleet met biertje en blauwe hap (catering door een marineman) Het schip is verwarmd tot 20 graden Celsius Je kunt het schip bezichtigen en het aan boord aanwezige museum in alle rust bekijken Je kunt een PowerPoint presentatie bijwonen over de historie en het Bonaire project, |
Donaties zijn ook welkom !
De Bonaire stichting bekijkt of het mogelijk is om aan boord officiershutten in te richten als B&B (overnachting met ontbijt )
Als alles uitgewerkt is en de Bonaire open wordt gesteld voor bezoek wordt u op de hoogte gebracht middels de sociaal media en/of diverse websites
Het correspondentieadres van zowel Stichting Zijner Majesteits Bonaire als van Stichting Vrienden van de Bonaire is:
p/a Willemsoord 47
1781 AS Den Helder
Telefoon.: 0223 642547
Email.: info@stichtingbonaire.nl
Voor verdere info over de Bonaire : http://stichtingbonaire.nl
De Bonaire stichting bekijkt of het mogelijk is om aan boord officiershutten in te richten als B&B (overnachting met ontbijt )
Als alles uitgewerkt is en de Bonaire open wordt gesteld voor bezoek wordt u op de hoogte gebracht middels de sociaal media en/of diverse websites
Het correspondentieadres van zowel Stichting Zijner Majesteits Bonaire als van Stichting Vrienden van de Bonaire is:
p/a Willemsoord 47
1781 AS Den Helder
Telefoon.: 0223 642547
Email.: info@stichtingbonaire.nl
Voor verdere info over de Bonaire : http://stichtingbonaire.nl
Toekomstig Museum aan boord
|
|
|
|
|
|
Klein profiel van de heer Ben Mooiman
Beroep: Marineman van Adelborst tot Commandeur Royal Netherlands Navy: augustus 1957 – maart 1993 35 jaar 8 maanden Eindplaatsing als : Director Royal Navy Dockyard Opleidingen Imperial College London Master of Science (M.Sc.), Nuclear Science and Engineering (1970 – 1971 Koninklijk Instituut voor de Marine Marine Engineering, Nuclear Engineering 1957 – 1960 Activiteiten en verenigingen: MEO Royal Navy ships, director Naval Dockyard |
Ervaring als vrijwilliger
Voorzitter bestuur
Stichting Zijner Majesteit Bonaire januari 2000 – heden 19 jaar
Restauratieproject schoenerbark ex Koninklijke Marine op Willemsoord, Den Helder
Voorzitter bestuur
Stichting Zijner Majesteit Bonaire januari 2000 – heden 19 jaar
Restauratieproject schoenerbark ex Koninklijke Marine op Willemsoord, Den Helder