Geschidenis
De Hawker Sea Fury was een Brits gevechtsvliegtuig, ontwikkeld tijdens de Tweede Wereldoorlog voor de Engelse Marine. Tevens is het de laatste propeller aangedreven jager die bij de Engelse Marine dienstdeed. De Sea Fury heeft ook dienstgedaan bij de Marine Luchtvaartdienst aan boord van het vliegdekschip Hr. Ms. Karel Doorman (1948).
Ontwikkeling
De Fury was bedoeld als opvolger voor de succesvolle Hawker Typhoon en Hawker Tempest jachtvliegtuigen / jachtbommenwerpers. Het ontwerp leent dan ook vele dingen van voornoemde vliegtuigen. De semi-eliptische vleugel van de Tempest werd ingekort en de romp is volledig monocoque, met een hoog geplaatste cockpit voor een beter overzicht. Hoewel tegen het einde van de oorlog de land-versie gecanceld werd, ging de ontwikkeling van de marineversie voor gebruik aan boord van vliegdekschepen, de Sea Fury, gewoon door.
Het eerste prototype van de Sea Fury, SR661, maakte zijn eerste vlucht op 21 februari 1945 vanaf Langley Airfield waar de Hawker Aircraft Company haar fabriek had. Hoewel dit prototype uigerust was met een vanghaak aan de achterkant, had het nog niet de opvouwbare vleugels die later ingevoerd zouden worden. Het tweede prototype, SR666, werd uitgerust met een 5-blads Rotol propeller en opvouwbare vleugels en maakte zijn eerste vlucht op 31 januari 1946. Tijdens de testlandingen op een vliegdekschip doken er problemen op met de vanghaak; na aanpassingen werd het toestel in het voorjaar van 1947 gecertificeerd voor deklandingen.
De Hawker Sea Fury was een Brits gevechtsvliegtuig, ontwikkeld tijdens de Tweede Wereldoorlog voor de Engelse Marine. Tevens is het de laatste propeller aangedreven jager die bij de Engelse Marine dienstdeed. De Sea Fury heeft ook dienstgedaan bij de Marine Luchtvaartdienst aan boord van het vliegdekschip Hr. Ms. Karel Doorman (1948).
Ontwikkeling
De Fury was bedoeld als opvolger voor de succesvolle Hawker Typhoon en Hawker Tempest jachtvliegtuigen / jachtbommenwerpers. Het ontwerp leent dan ook vele dingen van voornoemde vliegtuigen. De semi-eliptische vleugel van de Tempest werd ingekort en de romp is volledig monocoque, met een hoog geplaatste cockpit voor een beter overzicht. Hoewel tegen het einde van de oorlog de land-versie gecanceld werd, ging de ontwikkeling van de marineversie voor gebruik aan boord van vliegdekschepen, de Sea Fury, gewoon door.
Het eerste prototype van de Sea Fury, SR661, maakte zijn eerste vlucht op 21 februari 1945 vanaf Langley Airfield waar de Hawker Aircraft Company haar fabriek had. Hoewel dit prototype uigerust was met een vanghaak aan de achterkant, had het nog niet de opvouwbare vleugels die later ingevoerd zouden worden. Het tweede prototype, SR666, werd uitgerust met een 5-blads Rotol propeller en opvouwbare vleugels en maakte zijn eerste vlucht op 31 januari 1946. Tijdens de testlandingen op een vliegdekschip doken er problemen op met de vanghaak; na aanpassingen werd het toestel in het voorjaar van 1947 gecertificeerd voor deklandingen.
Operationele Geschiedenis
Engelse Marine
De Sea Fury F 10 ging bij de Royal Navy de Supermarine Seafire vervangen en werd ingedeeld bij squadrons 736, 738, 759 en 778 van de Fleet Air Arm. Tot 1953 bleef de Sea Fury de primaire jachtbommenwerper van de Royal Navy, opgevolgd door de straal-aangedreven Hawker Seahawk en de Supermarine Attacker.
Marine Luchtvaartdienst
De Nederlandse Marine Luchtvaartdienst zette de Sea Furies in vanaf 1948 aan boord van het vliegdekschip Hr. Ms. Karel Doorman (1948). 47 stuks, waarvan 25 in licentie gebouwd door Fokker, waren verdeeld over drie Squadrons: VSQ 3, VSQ 4 en VSQ 860. Uiteindelijk werd de Sea Fury in 1957 ook bij de MLD vervangen door de Hawker Sea Hawk.
Koreaanse Oorlog
Tijdens de Koreaanse Oorlog werd de Sea Fury door de Engelsen ingezet vanaf de vliegdekschepen HMS Glory, HMS Ocean en HMS Theseus en door de Australiërs vanaf de HMAS Sydney. Er werden voornamelijk gronddoelen mee uitgeschakeld.
Op 8 augustus 1952 schoot Luitenant Peter "Hoagy" Carmichael uit 802 Squadron een vijandelijke MiG-15 neer tijdens een luchtgevecht. Deze actie maakt hem een van de weinige piloten die met een propeller-aangedreven vliegtuig een jet neergeschoten hebben. Het gevecht deed zich voor toen een formatie bestaande uit Sea Furies en Fairey Fireflies aangevallen werd door een groep van 8 MiG-15's. Aan Britse zijde raakte 1 Fairey Firefly beschadigd. Het vliegtuig van Carmichael, WJ232, vliegt nog steeds rond in Australië onder de civiele registratie VH-SHF.
Tijdens de Koreaanse Oorlog werd de Sea Fury door de Engelsen ingezet vanaf de vliegdekschepen HMS Glory, HMS Ocean en HMS Theseus en door de Australiërs vanaf de HMAS Sydney. Er werden voornamelijk gronddoelen mee uitgeschakeld.
Op 8 augustus 1952 schoot Luitenant Peter "Hoagy" Carmichael uit 802 Squadron een vijandelijke MiG-15 neer tijdens een luchtgevecht. Deze actie maakt hem een van de weinige piloten die met een propeller-aangedreven vliegtuig een jet neergeschoten hebben. Het gevecht deed zich voor toen een formatie bestaande uit Sea Furies en Fairey Fireflies aangevallen werd door een groep van 8 MiG-15's. Aan Britse zijde raakte 1 Fairey Firefly beschadigd. Het vliegtuig van Carmichael, WJ232, vliegt nog steeds rond in Australië onder de civiele registratie VH-SHF.
Varianten
Sea Fury F 10
Eenzitter jachtversie voor de Engelse Marine. Aantal gebouwd: 50
Sea Fury FB 11
Eenzitter jachtbommenwerper voor de Engelse Marine, Australische Marine en Canadese Marine. Aantal gebouwd: 615
Sea Fury T 20
Tweezitter trainingsversie voor de Engelse Marine. Aantal gebouwd: 60, 10 ervan zijn later omgebouwd tot sleepdoelwitten voor de Luftwaffe van de Bondsrepubliek.
Sea Fury F 50
Eenzitter jachtversie voor de Marine Luchtvaartdienst. Aantal gebouwd: 10
Sea Fury FB 51
Eenzitter jachtbommenwerper voor de Marine Luchtvaartdienst. Aantal gebouwd: 25, in licentiebouw door Fokker.
Fury FB 60
Eenzitter jachtbommenwerper voor de Pakistaanse Luchtmacht en de Marine Luchtvaartdienst. Aantal gebouwd: 105, 93 en 12 respectievelijk.
Fury T 61
Tweezitter trainingsversie voor de Pakistaanse Luchtmacht. Aantal gebouwd: 5
Fury I "Baghdad Fury"
Eenzitter jachtversie voor de Iraakse Luchtmacht. Aantal gebouwd: 55
Fury Trainer
Tweezitter trainingsversie voor de Iraakse Luchtmacht. Aantal gebouwd: 5
Sea Fury F 10
Eenzitter jachtversie voor de Engelse Marine. Aantal gebouwd: 50
Sea Fury FB 11
Eenzitter jachtbommenwerper voor de Engelse Marine, Australische Marine en Canadese Marine. Aantal gebouwd: 615
Sea Fury T 20
Tweezitter trainingsversie voor de Engelse Marine. Aantal gebouwd: 60, 10 ervan zijn later omgebouwd tot sleepdoelwitten voor de Luftwaffe van de Bondsrepubliek.
Sea Fury F 50
Eenzitter jachtversie voor de Marine Luchtvaartdienst. Aantal gebouwd: 10
Sea Fury FB 51
Eenzitter jachtbommenwerper voor de Marine Luchtvaartdienst. Aantal gebouwd: 25, in licentiebouw door Fokker.
Fury FB 60
Eenzitter jachtbommenwerper voor de Pakistaanse Luchtmacht en de Marine Luchtvaartdienst. Aantal gebouwd: 105, 93 en 12 respectievelijk.
Fury T 61
Tweezitter trainingsversie voor de Pakistaanse Luchtmacht. Aantal gebouwd: 5
Fury I "Baghdad Fury"
Eenzitter jachtversie voor de Iraakse Luchtmacht. Aantal gebouwd: 55
Fury Trainer
Tweezitter trainingsversie voor de Iraakse Luchtmacht. Aantal gebouwd: 5
